Tom,  Rozdzial

 1  I,2 |        kantorku pod oknem. Klejn stanął na zwykłym miejscu przy
 2  I,2 |         jest wpół do dziesiątej? Stanął mi zegarek.~- Dochodzi dzie-wią-ta... -
 3  I,4 |       nowi.~- A... a...~Wokulski stanął jakby wahając się. Nalał
 4  I,7 |       szarpiąc rękawiczki.~Powóz stanął, lokaj zeskoczył z kozła
 5  I,8 | Znalazłszy się na ulicy Wokulski stanął na chodniku, jakby namyślając
 6  I,8 |     myślę o interesach" - mówił.~Stanął i patrzył. Dzień przedświąteczny
 7  I,8 |        to darmo..."~W tej chwili stanął przed drzwiami swego sklepu
 8  I,10|      wystąpił na boskim sądzie). Stanął we drzwiach mojej izdebki
 9  I,10|        po razu, jak na paradzie.~Stanął. Nad nim błysnęła taśma
10  I,11|      ofiarowując swoje usługi. I stanął milczący układ: Wokulski
11  I,11|         laboratorium...~Wokulski stanął na ulicy.~- Pan zajmuje
12  I,12|          adwokata.~Ledwie jednak stanął przed bramą, wnet trzej
13  I,13|               Ale on nie uważał. Stanął na najwyższej ławie galerii
14  I,13|           wy kochani ludzie!..."~Stanął na progu gabinetu i kiwnął
15  I,14|  bransoletę z szafirów...~Zakład stanął, dzięki czemu hrabina i
16  I,17|  Nareszcie otworzyły się drzwi i stanął w progu lokaj Konstanty.
17  I,19|          gabinetu uchyliły się i stanął w nich Klejn z listem w
18  I,19|         z błyskawicami w oczach. Stanął przed panem Tomaszem i kłaniając
19  I,19|      marcu wykupił?.. ~Pan Łęcki stanął na środku pokoju i strzeliwszy
20 II,1 |        było widzieć minę, z jaką stanął we drzwiach i powiedział: "
21 II,1 |      mądry, taki łysy!... ~Znowu stanął na chodniku. ~- Wierz mi,
22 II,2 |   wielkimi krokami. Ile razy zaś stanął do nas tyłem, rządca mrugał
23 II,2 |         drzwi salonu i jak wryty stanął na progu Maruszewicz, za
24 II,3 |        na trzecie piętro. Ledwie stanął przed swoim numerem, już
25 II,4 |        środkowe, otworzyły się i stanął w nich Geist. Był ubrany
26 II,4 |      otwarta, a gdy wyminął ją i stanął obok swego fiakra, zatrzasnęła
27 II,6 |      drżał ze wzruszenia. ~Powóz stanął, ale rozpędzony brek przeleciał
28 II,6 |     piękne wierzchowce. Wokulski stanął przy swoim, a w parę minut
29 II,8 |            zdjął czapkę.~- Cóżeś stanął? Nakryj głowę... - rzekł
30 II,8 |          młody kowal z Zasławia. Stanął nad potokiem i myśli: "Nie
31 II,8 |       dziaduś, śliczna, że kowal stanął słupem. Spała se i tylko
32 II,9 |        piękna kobieta! ~Wokulski stanął w sieni i patrząc na rynnę
33 II,10|       zabębnił na szybie i nagle stanął przede mną. ,~- Dobrze! -
34 II,11|        usłyszawszy kroki w sieni stanął przy drzwiach. Odgadłem,
35 II,11|     krzyknąłem zniecierpliwiony.~Stanął przede mną i schwyciwszy
36 II,15|        chwili obok nadkonduktora stanął Wokulski, odebrał papier,
37 II,17|          szybko powiększył się i stanął w mierze. W pierwszej chwili
38 II,17|          i szczęście...~Wokulski stanął przed nim i pokiwał głową.~-
39 II,17|          do wyjścia, ale jeszcze stanął i rzekł:~- Żeń się z nią,