Tom,  Rozdzial

 1  I,6 |             ażeby nie grywał z tymi ludźmi, a przynajmniej nie teraz,
 2  I,8 |    Drobnostka."~Ale poza tymi dwoma ludźmi stanęło zaraz kilku innych,
 3  I,9 |             ja!... miałbym z takimi ludźmi robić sobie ceremonie?.."~
 4  I,9 |      zdawało mu się, że między tymi ludźmi życie upływa prościej i
 5  I,10|             deptać... Niemcy są też ludźmi...~Wsunął rękę pod bok i
 6  I,10|         natura, żeby kojarzył się z ludźmi, którzy bądź jak bądź nie
 7  I,11|            hrabiowie i baronowie są ludźmi szlachetnymi, którzy w zamian
 8  I,11|             karty na stół; z takimi ludźmi jak pan nie można inaczej.
 9  I,11|       hałaśliwiej robiło się między ludźmi.~"Zaczyna mi już braknąć
10  I,13|            cały ten plac napełniony ludźmi zapada wraz z nim pod ziemię.
11  I,14|         miesiącem, mocniej gardziła ludźmi; pojąć nie mogła, ażeby
12  I,14|         jest rozmowa z tego rodzaju ludźmi, a pannie Izabeli chłopi
13  I,17|             przecie takimi jak i my ludźmi; może nawet mają więcej
14  I,17|       Krzeszowskiej (przed Bogiem i ludźmi prawnie zaślubionej mi małżonce)
15 II,1 |            będzie już różnic między ludźmi. Szlachta i mieszczanie,
16 II,2 |          się rozmawiać z nieznanymi ludźmi, a prawie boję się wchodzić
17 II,2 |           rzekłem - chłopi są także ludźmi, panie... ~- Wirski - wtrącił
18 II,3 |           rozmawiał z tyloma nowymi ludźmi i jest dopiero wpół do czwartej!... ~
19 II,4 |             się pan... Z tyloma już ludźmi rozmawiałem o ich charakterze
20 II,4 |        Dlaczegóż ukrywasz pan przed ludźmi ów transcendentalny metal? -
21 II,7 |     urodzeniu nie warto rozmawiać z ludźmi starymi jak ja. Tacy bowiem
22 II,7 |            sam przebywały z młodymi ludźmi, to mogłaby się która zakochać... ~-
23 II,8 |         zsyła, ażeby opiekowali się ludźmi biednymi, i - zdjął czapkę.~-
24 II,10|        zerwały się nasze stosunki z ludźmi. Dla jednych jesteśmy za
25 II,10|           Wszyscy przecież żyjemy z ludźmi ; oni nam pomagają do naszych
26 II,10|        pewnego czasu między naszymi ludźmi zaczynają kwitnąć nie znane
27 II,10|           między baronową a młodymi ludźmi w tej chwili dosięgła najwyższego
28 II,12|          nadzwyczajnego? Musi żyć z ludźmi, do których nawykła; a jeżeli
29 II,15|      otoczoną młodszymi i starszymi ludźmi. Ale już nie raziły go ani
30 II,16|             życzy sobie...~- Między ludźmi dobrze wychowanymi wystarcza
31 II,17|          zaczął ukazywać się między ludźmi. To uleczyłoby cię do reszty.
32 II,17|         wszystkie nici łączące go z ludźmi, że są mu obojętni, że go
33 II,17|         spróbujże pan między takimi ludźmi pracować dla nauki. Zdechniesz
34 II,17| dotychczasowymi zajęciami, zerwał z ludźmi i już nie miał przed sobą
35 II,17|         ziemię.~- Tak, pani. Handel ludźmi jest rzeczą okropną, a jeszcze
36 II,19|           chory!... Kryje się przed ludźmi.~- Może, panie radco, zrobimy
37 II,19|    pierwszym październikiem.~Między ludźmi, którzy znali Wokulskiego,
38 II,19|            takim kapitałem i takimi ludźmi!..."~W sobotę po rozejściu
39 II,19|          tak dobrze, jak gdyby byli ludźmi..."~Nagle usłyszał łoskot.