Tom,  Rozdzial

 1  I,7 |       białymi obłokami.~- Gdzie jaśnie panienka rozkaże jechać? -
 2  I,9 |      koń zachorował.~- Na kiedy jaśnie pani rozkaże? - spytał służący.~-
 3  I,9 |         i śpiewające ptaszki.~- Jaśnie pani czeka - rzekł Józef.~
 4  I,13|        o siódmej rano.~- Pewnie jaśnie pan robi jakieś głupstwo... -
 5  I,13|     zabronisz?...~- A niech się jaśnie pan strzela nawet ze starym
 6  I,13|      Tylkom ciekawy, kto weksle jaśnie pana zapłaci?... A komorne...
 7  I,13| utrzymanie domu?... Dlatego, że jaśnie pan co kwartał ma ciekawość
 8  I,13|          Przepowiadałem, że się jaśnie pan doigra.~- Milcz, błaźnie!... -
 9  I,16|             Czeka na odpowiedź, jaśnie panie. ~- Ach, od hrabiny... -
10  I,17|        przez niego kamienica po jaśnie wielmożnych Łęckich przechodzi
11  I,18|        się do ziemi. ~- Zobaczy jaśnie wielmożny pan... - szepcze
12  I,19|     rzekł do panny Izabeli - bo jaśnie pan coś... jakby trochę
13  I,19|        musiał pójść interes, bo jaśnie pan... tego... Panna Izabela
14  I,19|        znowu zarumieniła się. - Jaśnie pan prosi pana! - rzekł
15 II,1 |       Zjadł elegancki obiadek u jaśnie wielmożnych państwa Łęckich,
16 II,6 |  służący w czarnym surducie. ~- Jaśnie pani - rzekł - jest teraz
17 II,6 |        wszedł stary służący. ~- Jaśnie pani prosi do stołu. Wokulski
18 II,6 |        wół złamał ziobro, to mi jaśnie pani kazała do pasieki. ~-
19 II,7 |    rzekł przyciszonym głosem:~- Jaśnie pani kazała powiedzieć,
20 II,7 |         panna Łęcka i że jeżeli jaśnie pan gotów, to prosi na obiad... ~-
21 II,9 | Krakowskie Przedmieście z łaski jaśnie wielmożnego pana Wokulskiego,
22 II,13|    pryncypałami, a Łęccy zawsze jaśnie wielmożnymi... Nie, panie!
23 II,13|     rzekł - kazał prosić, ażeby jaśnie pan chwilkę zaczekał...~
24 II,13|        się i zawrócił na dół.~- Jaśnie pan odchodzi?... Co mam
25 II,13|            Rozumiesz?~- Powiem, jaśnie panie, tylko on nie zrozumie -
26 II,13|     wtem dopędził go służący.~- Jaśnie pani prosi...~- Co się z
27 II,14|     zapytał:~- Gdzie tu gabinet jaśnie pana?...~W tej chwili przybiegła
28 II,14|    Gdzie pan?..~- Zdaje się, że jaśnie pan u Stępka... Chciałbym
29 II,14|         nazwany Leonem. - Chyba jaśnie pani żartuje. Według umowy
30 II,14|         kucharzem?~- Bo przecie jaśnie państwo bez kucharza obejść
31 II,14|     pani łamiąc ręce.~- Niechże jaśnie pani nie robi skandalu przy
32 II,14|     Leon. - Wszystkie te rzeczy jaśnie pan powinien mieć w domu...~-
33 II,14|  spoglądając na złoty zegarek - jaśnie pan powinien być, bo co
34 II,14|       prawie groźnie zawołał:~- Jaśnie pan!...~A gdy baron wszedł,
35 II,14|         ludzie.~- Mają gotówkę, jaśnie panie, mają kredyt - odparł
36 II,14|        mamy kredytu?...~- Mamy, jaśnie panie, ale na inszy sposób.~-
37 II,15|           Myślałem - rzekł - że jaśnie pan stracił wszystko i dlatego...~-
38 II,17|       odpowiedział: "Widziałem, jaśnie panie, poszła w krzaki z
39 II,19|       pan Wokulski, zakochany w jaśnie wielmożnej pannie Łęckiej,