Tom,  Rozdzial

 1  I,2 |      swego pokoiku, ażeby zjeść obiad przyniesiony z restauracji;
 2  I,2 |   Lisiecki i Mraczewski szli na obiad. O trzeciej znowu wszyscy
 3  I,4 |    mokry śnieg i Paweł, niosący obiad.~     ~~~ ~~~~ ~~~~ ~~~
 4  I,5 |     spać o ósmej rano, a jadała obiad o drugiej po północy. Nie
 5  I,6 |       Florentyna zapraszając na obiad. Pan Tomasz podał rękę córce
 6  I,10|         oficerowie wyprawili mi obiad, na którym gęsto piliśmy
 7  I,10| szampana, ile węgrzyna i - jaki obiad? Obiad bowiem stanowił główną
 8  I,10|        węgrzyna i - jaki obiad? Obiad bowiem stanowił główną wagę
 9  I,10|       Główna uroczystość, czyli obiad, odbyła się w wielkiej sali
10  I,10|      spółki..: ten sklep... ten obiad... Wszystko dla niej...
11  I,13|        Pana na jutro do nas, na obiad (około szóstej), a Pan -
12  I,14|   wyszedł na miasto i wrócił na obiad bardzo zakłopotany.~- Cóż
13  I,14|      powiernikiem domu Łęckich?~Obiad, wieczór i kilka dni następnych
14  I,14|     tego pana zaprosić kiedy na obiad... Chciałabym go poznać
15  I,15|         Łęckiego zaproszenie na obiad, Wokulski wybiegł ze sklepu
16  I,15|      nad tym: czy na jutrzejszy obiad włożyć frak, czy surdut?...
17  I,15|     głośno wołał, że jutrzejszy obiad niczego nie oznacza i nie
18  I,16|        Wokulski miał przyjść na obiad, panna Izabela wróciła od
19  I,16|     najczęściej zapraszać go na obiad i podawać smaczny, ażeby
20  I,18|       go do siebie na szabasowy obiad. ~"Bądź jak bądź - mówił
21  I,19|     przyjechać do nas, jutro na obiad, ażebyśmy się naradzili
22  I,19|       Belcia prosi cię jutro na obiad... Pieniądze odbierz od
23  I,19|      nie pożyczył na jutrzejszy obiad...To samo baron i książę...
24 II,1 |         się o Triest...), i ten obiad u państwa Łęckich przed
25 II,6 |    dopiero dzwonek wzywający na obiad. ~Po obiedzie baron oddalił
26 II,7 |  ostrzejszy wyraz. Zaraz będzie obiad. ~Po tych słowach prezesowa
27 II,7 |   jaśnie pan gotów, to prosi na obiad... ~- Powiedzcie, że natychmiast
28 II,7 |         bardzo podłym uczuciem.~Obiad skończył się, panna Izabela
29 II,7 |     drugie śniadanie, a później obiad. Około wpół do pierwszej
30 II,8 |        rydze znudziły i czas na obiad.~Kilka dni następnych upłynęły
31 II,8 |       chodźcie już, państwo, bo obiad wystygnie... ~Panna Izabela
32 II,8 |       prości... Cóż nam dasz na obiad, kuzynie? Ach, ten chłopak
33 II,12|       teraz jedziemy do mnie na obiad.~Ochocki zrobił wielką minę,
34 II,13|     którym zawsze można znaleźć obiad, jest lampą Aladyna, za
35 II,17|         jesteś... Zamiast wydać obiad na znak radości, to ten
36 II,17|         pana - rzekła.~- Czy na obiad?...~- O nie, tylko do Łazienek.
37 II,19|       patrzył przed chwilą. Oto obiad w Hotelu Europejskim z powodu
38 II,19|         zawołał:~- Proszę pana, obiad wystygnie...~Ponieważ pan