Tom,  Rozdzial

 1  I,3 |        gdyśmy z pośpiechem wypili naszą kawę, służąca zabierała
 2  I,9 |        tak hojną ofiarę złożył na naszą ochronę...~- Słyszałam -
 3  I,10|         doby przedtem skupiła się nasza brygada pod jakąś wsią węgierską,
 4  I,10|         prawo, my za nim. Kolumna nasza rozwinęła się we dwie długie
 5  I,10|           Nad tamtą kolumną i nad naszą kolumną szumiały granaty,
 6  I,10|          sfora Haynaua!...~Podróż nasza po bezdrożach i lasach trwała
 7  I,10|     twarze, nie nasze ubiory, nie naszą ziemię. Nieraz oddałbym
 8  I,11|          choćby powtórzył księciu naszą rozmowę, cóż mi zrobi?...
 9  I,12|    adwokat. - Pan wie, co to jest nasza arystokracja i jej dodatki?...
10  I,12|           rejenta, drogi panie, z naszą spółką?... Namyśliwszy się
11  I,13|          dwa konie są niezłe, ale nasza klacz znakomita - mówił
12  I,14|     Dlatego też pozwalam sprzedać naszą kamienicę; wprawdzie długi
13  I,17|     Wokulski jest dobrym kupcem i naszą spółkę poprowadzi... ~-
14  I,19| pożegnaniem Rossiego, a także nad naszą podróżą do Paryża. Wczoraj
15  I,19|              Wszakże to pan kupił naszą kamienicę? - I przypatrywała
16 II,1 |       fakty, a marzyć o ideałach. Nasza miękkość w życiu, nasza
17 II,1 |           Nasza miękkość w życiu, nasza niepraktyczność, lenistwo,
18 II,1 |           i milczał jak drewno, a nasza gospodyni nawracała go do
19 II,1 |     bardzo rzadko widywałem się z naszą pryncypałową. W pół roku
20 II,2 |         na miejscu... - Taka była nasza wigilia przed Magentą! To
21 II,2 |        mała Helenka. ~- Znajomość nasza - rzekłem - zbyt jest krótką,
22 II,2 |        nieznajomych. ~- Znajomość nasza - mówiłem skarciwszy go
23 II,3 |          bulwar Kapucyński, a ot, nasza chata... ~Wokulski spostrzega
24 II,4 |        więc będzie ci przypominał naszą znajomość. Przy tym - dodał
25 II,5 |         nasze majątki, gdzie leży nasza przyszłość... ~- Nie rozumiem
26 II,9 |         dojrzeć, że ktoś patrzy w naszą stronę.~"Szpieguje nas ten
27 II,10|           Misiewiczowa - kiedy to nasza jedyna przyjemność. Czy
28 II,10|           zupełnie tego koloru co nasza kamienica...~O, panie Rzecki -
29 II,10|      dwojga: albo już ją uważa za naszą pryncypałowę, albo - sam
30 II,10|          w rękę!... Nieszczęśliwa nasza rodzina... Niedawno Ludwiczek
31 II,10|         mówię - cóż znowu! Sprawa nasza jest jak złoto, wygramy
32 II,12|          chełpi się nim:~Znać, że nasza krew, choć przystał do kupców! ~
33 II,17|        postępowymi i zacofanymi o naszą skórę, a ja mam brać w niej
34 II,17|         się do twojej spółki...~- Nasza wina... Nasza wina!... -
35 II,17|         spółki...~- Nasza wina... Nasza wina!... - powtarzał Wokulski. -
36 II,17|           względem pana... Miałeś naszą życzliwość... szacunek...~-
37 II,17|        miejmy więc nadzieję, że i nasza spółka wyda jakieś niezwykłe
38 II,17|        ludzka i tułów zwierzęcia: nasza zaś imaginacja dodaje wam