Tom,  Rozdzial

 1  I,3 |       sługą sklepu; jego matka lub żona były gospodyniami, a wszyscy
 2  I,5 |      najzupełniej wystarcza, ażeby żona umiała pięknie prezentować
 3  I,8 |        zdarzył, iż po kilku latach żona umarła zostawiając mu dość
 4  I,8 |            jest to, niestety! moja żona... Pan wie, kto jestem...
 5  I,8 | Krzeszowski, wielki dziwak, i jego żona, trochę narwana. Nawet skuzynowani
 6  I,9 |     skórzanych, jedzie na spacer z żoną, grubą jak beczka cukru,
 7  I,11|         się podobać Izabeli, bo to żona akurat dla ciebie... Mądra
 8  I,11|               A ja myślę: co to za żona dla mnie?... Gdyby chociaż
 9  I,11|          odparł Ochocki. - To moja żona, to moja kobieta... Bądź
10  I,12|          gdyby ani baron, ani jego żona nie posiadali tej klaczy
11  I,12|           zostanie 32 000 rubli... Żona moja nudzić by się nie powinna...
12  I,12|            zetkną się, ani baron z żoną, ani ten... kupczyk z nimi...
13  I,13|            do mieszkania żony, jak żona mdleje i rzuca mu się na
14  I,14|            barona Krzeszowskiego z żoną i o tym, że baronowa kupiła
15  I,17|      siebie... Cóż to za rozkoszna żona może być z takiej kobiety!
16  I,17|         się u was, niech jej twoja żona pierze bieliznę...Niech
17  I,17|      nawoził... ~- Dobrze. A twoja żona niech zobaczy, co jej potrzeba
18  I,18|             że dobra byłaby z niej żona dla Stacha... ~- Paradny
19 II,11|           widzisz pan, powiedziała żona, która dowiedziała się o
20 II,11|     skłonny do upadku. I gdyby nie żona i dzieci... Panie Ignacy!...
21 II,12|    uszczęśliwić go same.~- Oto być żoną takiego człowieka! - mówiła
22 II,12|  Wywrotnicka.~- Choćby nawet i nie żoną! - odparła z uśmiechem baronowa
23 II,13|             ażeby go nie zdradziła żona. Pan Maruszewicz poluje
24 II,16|     powiedział o tym swej żonie, a żona Klejnowi, któremu znowu
25 II,16|      nadzieję, że ani ja, ani moja żona, a nade wszystko moja żona
26 II,16|         żona, a nade wszystko moja żona nie będzie miała powodu
27 II,16|     których właśnie wypędziła moja żona...~- Wszystko jedno! . -
28 II,17|      milcząc. Nagle zapytał:~- A z żoną jesteś szczęśliwy?~Cień
29 II,17|          baron, którego podburzyła żona, zbuntowana przez Starskiego,
30 II,17|           Pewnej niedzieli baron z żoną i ze Starskim pojechali
31 II,17|            zyskałaby na tym i jego żona. Ale że Starski jest cymbał,
32 II,17|             mówił - rozwodzi się z żoną, która romansowała z innym;
33 II,17|        sobie, że zażądał rozwodu z żoną i ażeby skandal zrobić jeszcze
34 II,17|        nędzy...~- Cóż dalej?~- Ale żona moja przede wszystkim z
35 II,19|            dziękujemy: matka moja, żona moja i ja... Po drugie zaś
36 II,19|            wspaniałego daru. Tylko żona moja jest bardzo o wielmożnego
37 II,19|  nieszczęścia się ocalił. Ale moja żona, kobiecym obyczajem, wciąż