Tom,  Rozdzial

 1  I,6 |  sypialni przycichło, jakby ktoś szedł na palcach.~- Proszę, papo -
 2  I,8 |          albo zatkane łachmanem.~Szedł, przez brudne szyby zaglądał
 3  I,8 |      porozbijanymi cyferblatami. Szedł i cicho śmiał się na widok
 4  I,8 |        Wokulski już nie słuchał; szedł w stronę Wisły myśląc:~"
 5  I,8 |          ogarnia mnie taki żal?"~Szedł Oboźną pod górę, rozmarzony,
 6  I,9 | jawnogrzesznic kosztuje więcej."~Szedł po marmurowych schodach
 7  I,9 |      stronę Ujazdowskiego placu. Szedł z wolna i przypatrywał się
 8  I,9 |    Skądżeby wreszcie ona?"~I tak szedł przez całe Aleje, plac Aleksandra,
 9  I,10|     zawsze zachęcał mnie, ażebym szedł bić Niemców, więc zdawało
10  I,10|        czy diabeł...~Od tej pory szedł z naszej strony strzał za
11  I,10|    chwili stary podoficer, który szedł na prawym skrzydle gwiżdżąc
12  I,10|        Na złe droge to on będzie szedł piechotą.~Pasażer wsiadł.
13  I,11|           Podniósł się z ławki i szedł naprzeciw nich jak lunatyk,
14  I,11|       student, który przez nędzę szedł do wiedzy, czy jako żołnierz
15  I,12|     wyjeżdżał do Bułgarii. Wtedy szedł po majątek, a dziś ma okazję
16  I,13|     pierwszej i o drugiej, ażeby szedł spać, gdyż z rana zbudzi
17  I,15|        Ochockiego; wielki maniak szedł wolno, ze spuszczoną głową
18  I,17|       chowając księgi. ~Wokulski szedł do swego mieszkania i myślał: ~"
19 II,1 |      nasunął kapelusz na głowę i szedł zirytowany, milcząc. Mnie
20 II,1 |          zabrał swój tłomoczek i szedł ku drzwiom. ~- Cóż to, nie
21 II,1 |        znowu czytał. Po czwartej szedł na korepetycję do kilku
22 II,1 |       przez żonę, od samego rana szedł na piwo i wracał aż wieczorem.
23 II,1 |        on, biedak, machał ręką i szedł do jejmości nie zacząwszy
24 II,1 |         ósmą i zabrawszy jejmość szedł z nią do teatru albo z wizytą,
25 II,2 |        bywało goręcej, a przecie szedł człowiek naprzód!... ~-
26 II,3 |          łuków triumfalnych..." ~Szedł Polami Elizejskimi i odurzał
27 II,3 |          się jeźdźcy i amazonki. Szedł odpędzając od siebie posępne
28 II,3 |       nim jak stada nietoperzów. Szedł i lękał się spojrzeć za
29 II,3 |   kończącymi się balustradami... Szedł powoli i z trwoga myślał,
30 II,5 |      światy..."~Tymczasem pociąg szedł wciąż z wolna, długo zatrzymując
31 II,7 |         z przeciwnego końca alei szedł ku naszej stronie... ~Wokulski
32 II,11|            Taką miał minę, kiedy szedł do niej. Ale i cóż z tego?...
33 II,12|         A gdy i to nie pomagało, szedł do pani Stawskiej, u niej
34 II,13|        Wąsowskiej. Ukłonił się i szedł dalej bez celu; wtem dopędził
35 II,17|        ubrał i już w pół godziny szedł do Łazienek.~Uderzyło go,
36 II,17|    szkoda, bo warta grzechu!..."~Szedł powoli w stronę Alei Ujazdowskiej
37 II,19|          o tym, że wielmożny pan szedł wtedy na zamek, przez cały