Tom,  Rozdzial

 1  I,6 |              obniósł polędwicę, gdy w przedpokoju zadzwoniono. Stary służący
 2  I,6 |       odpowiada nikt, więc wybiega do przedpokoju i we drzwiach spotyka pannę
 3  I,6 |           tobie, Belciu?...~Światło w przedpokoju nieco oprzytomnia pannę
 4  I,9 |              ciotki do domu, prawie z przedpokoju zawołała do panny Florentyny:~-
 5  I,12|               pojechał do adwokata.~W przedpokoju adwokata zastał paru obdartych
 6  I,13|         gabinetu, z hałasem wszedł do przedpokoju i po chwili wróciwszy zapukał
 7  I,16|            się nie śniło.." Dzwonek w przedpokoju uderzył dwa razy. Pan Tomasz
 8  I,17|       Krzeszowskiego. ~O jedenastej w przedpokoju rozległ się dzwonek i trzask
 9  I,17|               odgłosy dolatujące go z przedpokoju, ale - nic nie mógł zmiarkować.
10  I,17|             ukłonów służący uciekł do przedpokoju, aby tam przyłapać Obermana.
11  I,19|           salonie usłyszała dzwonek w przedpokoju, a potem niecierpliwy głos
12  I,19|              tej chwili rozległ się w przedpokoju szelest kobiecej sukni i
13  I,19|              co robi, nagle weszła do przedpokoju. ~- Co to jest?... - zapytała
14  I,19|             Stary Mikołaj znowu był w przedpokoju i z taką gracją otworzył
15  I,19| Zapieczętowała list i wyszła z nim do przedpokoju, ażeby wyprawić czekających
16  I,19|               kupiec... kupiec!... ~W przedpokoju rozległo się mocne dzwonienie. ~-
17  I,19|       Opuściła sypialnię ojca, lecz w przedpokoju, zamiast Wokulskiego, zobaczyła
18  I,19|             on śmiał..." ~Tymczasem w przedpokoju Żydzi rozpoczęli formalną
19  I,19|        Wokulski idąc do Mikołajem. ~W przedpokoju spotkał lekarzy, obu znajomych
20  I,19|              sypialni pana Tomasza. W przedpokoju usłyszał, że Wokulski oburącz
21 II,7 |            bardzo prędko znajdą się w przedpokoju Wokulskiego. To nie taki
22 II,10| powierzchowności kobiety, z którymi w przedpokoju półgłosem rozmawiała o swym
23 II,10|           podobny do trupa.~Dopiero w przedpokoju, gdy złożono go na ławce,
24 II,12|         salony były pełne gości, a do przedpokoju sypały się bilety wizytowe
25 II,12|              nie patrząc mu w oczy.~W przedpokoju zadzwoniono, a po chwili
26 II,13|               w nerwach, że uciekł do przedpokoju, a stamtąd na ulicę obawiając
27 II,13|             go u siebie?~- O tak... w przedpokoju...~W parę minut dowcip księcia
28 II,14|              złożyć kufry i tłomoki w przedpokoju i zapytał:~- Gdzie tu gabinet
29 II,14|        baronowej i poważnie zasiadł w przedpokoju.~- Za pół godziny - rzekł
30 II,14|               mocne wzruszenie. Już w przedpokoju binokle dwa razy spadły
31 II,17|               Pewnego dnia usłyszał w przedpokoju głośny spór. Wyjrzał i zobaczył
32 II,17|               go bardzo serdecznie, w przedpokoju zaś rzekł do lokaja :~-
33 II,17|       trzeciej Wokulski znalazł się w przedpokoju Wąsowskiej. Lokaj, nawet
34 II,17|            ciekawość do demokracji.~W przedpokoju rozległ się dzwonek i wszedł
35 II,17|              był u pani Wąsowskiej; w przedpokoju stały już gotowe do drogi
36 II,19|               gwałtowne dzwonienie do przedpokoju i szczególny hałas w sieni.~
37 II,19|              oburzenia cofnęła się do przedpokoju. Został tylko Szuman i Ochocki.~-