Tom,  Rozdzial

 1  I,4 |     deszczem i zasypane śniegiem konie wyglądają tak, jakby pragnęły
 2  I,5 |          triumfach ? A te piękne konie, którym jaskółka mogłaby
 3  I,5 |           a mężczyźni wyprzęgali konie z powozu. Inny raz był wesołym
 4  I,7 |         kozioł i spasione gniade konie ruszyły uroczystym kłusem
 5  I,8 |         przed którymi leżą padłe konie, cały szereg rozpaczających
 6  I,8 |            Czy nie wstyd kupować konie wyścigowe...~- Drogi panie -
 7  I,9 |   wyrzucać pieniądze na powozy i konie aniżeli na tego rodzaju -
 8  I,9 |    emerytów; stare karety, stare konie, stara uprząż i służba w
 9  I,9 |        jeżeli jej tam nie ma?"~- Konie pana Wokulskiego! - zawołał
10  I,9 |   pierwszy dzień Wielkiejnocy.~- Konie pana Wokulskiego!... Konie
11  I,9 |       Konie pana Wokulskiego!... Konie Wokulskiego!... Wokulski,
12  I,10|  mieszkanie? Po co kupił powóz i konie? Po co pnie się do arystokracji,
13  I,11|        że jego rwące się z cugli konie idą zbyt wolno.~Znalazłszy
14  I,11|       Nareszcie wszedł służący.~"Konie gotowe!" - błysnęło Wokulskiemu.~
15  I,12|         niej w wyścigu tylko dwa konie, znacznie słabsze...~- Dlaczegóż
16  I,12|   kapelusza współcześnie zacięli konie. Jeden wjechał drugiemu
17  I,13| odpowiedział dżokej.~- Tamte dwa konie są niezłe, ale nasza klacz
18  I,13|     grała fałszywie, ale raźnie; konie rżały, sportsmeni zakładali
19  I,13|   wściekłby się...~Dzwonek. Trzy konie z miejsca ruszyły cwałem.~-
20  I,13|       pożegnać się z damami. Nim konie ruszyły, panna Izabela wychyliła
21  I,15|       jego atletyczne kształty. ~Konie czekały od kwadransa i było
22  I,18|   poczyna iść za dorożką. Nędzne konie wloką się tak powoli, że
23  I,19|          woźnego - i każ zaprząc konie. Niech zajedzie przed sklep. ~-
24  I,19|   Pocieszne... słowo honoru!... ~Konie ruszyły w stronę Alei Ujazdowskiej.
25  I,19|              mruknął pan Tomasz.~Konie stanęły przed domem, pan
26 II,1 |     walizę Stacha i dał znać, że konie stoją przed domem. Siedliśmy
27 II,2 |       kirysy, hełmy i parskające konie... Na domiar jakiś stary
28 II,5 |        stało?~- Musimy czekać na konie - prawił baron. - Całe szczęście,
29 II,5 |         żem się omylił i zamówił konie na jutro. Szczęście, panie,
30 II,5 |         ósmej najpóźniej wysłano konie. Poczekamy jeszcze z godzinę,
31 II,6 |          wyskoczył. Jednocześnie konie lejcowe skręciły na środek
32 II,6 |       lewo. Wokulski podparł go, konie, ściągnięte przez stangreta,
33 II,6 |        razu zgadł pan, co zrobią konie w rękach takiego mistrza
34 II,6 |        których później wyrastają konie! ~- Zawsze mówisz rozsądnie -
35 II,6 |         pozwoli nam osiodłać dwa konie: mnie i panu Wokulskiemu,
36 II,7 |     powóz, od którego odprzęgano konie. Tknęło go jakieś nieokreślone
37 II,8 |        Gdy wrócił do miasteczka, konie już były nakarmione; przy