Tom,  Rozdzial

 1  I,3 |         następny, dopóki jeden po drugim nie uporządkują świata.~-
 2  I,9 |        opieki. Każde znalazłoby w drugim to, czego potrzebuje, no -
 3  I,9 |          obchodzi, wypił jeden po drugim dwa kieliszki wina stojące
 4  I,9 |      mieli interesów ze sobą.~I w drugim salonie nie było panny Izabeli.
 5  I,10|            plutony idące jeden za drugim poczęły stawać obok siebie.
 6  I,10|      karabiny i wypalili jeden po drugim. Ogłuszony do reszty, wypaliłem
 7  I,10|          mógłby to parch, jeden z drugim, pilnować się Nalewek albo
 8  I,10|         nie przeszkadzać!" - a za drugim bez ceremonii odsunął mnie
 9  I,11|          dla krajowych kapitałów. Drugim źródłem jest handel z Rosją.
10  I,12|            spokojnie i wesoło. Na drugim jej końcu widać nawet było
11  I,12|           Baronowa Krzeszowska na drugim piętrze!... Co?... co?..
12  I,12|        gruchało parę gołębi, a na drugim piętrze tej samej oficyny
13  I,12|            Jednocześnie z okna na drugim piętrze wychyliła się głowa
14  I,12|           piętrze szewc kuł, a na drugim w tylnej oficynie dźwięczał
15  I,12|       uczone książki, jeden przed drugim zdaje egzamin albo rozwiązują
16  I,17|    podźwignąć bodaj kilka osób. ~"Drugim będzie Krzeszowski - myślał -
17  I,17|           i dobrymi obyczajami. W drugim liście sama owa Maria...
18  I,19|        Straci na jednym, zyska na drugim. - Ja, co najwyżej, mogę
19  I,19|           rzekł do Mikołaja już w drugim pokoju Wokulski. ~Mikołaj
20 II,1 |     Zrobił nawet więcej, bo już w drugim roku wszedł w stosunki z
21 II,2 |         na trzecie piętro. Już na drugim piętrze słyszę krzyk dzieci,
22 II,2 |          Więc - mówiła baronowa w drugim pokoju - niechże pan zaniesie
23 II,2 |         oko, lecz jeszcze płakała drugim, na znak, że nie uważa swojej
24 II,3 |          i nie wiedzących jeden o drugim, wytworzyło jakąś logiczną
25 II,6 |         się kaszel było słychać w drugim końcu oficyny. ~Wokulski
26 II,8 |                nalegał Ochocki.~- Drugim dziwowiskiem jest horyzont,
27 II,8 |   zwieszały się bujne zielska; na drugim rosła kępa starych dębów.~
28 II,8 |       spytał Wokulski. ~- Dziś po drugim śniadaniu... - odpowiedziała
29 II,9 |           dwa kufle piwa jeden po drugim i pytam go niby spokojnym
30 II,10|          trzecim piętrze, trzy na drugim i dwa na pierwszym w taki
31 II,10| usłyszałem taki dramat... Nagle w drugim pokoju zrobił się szelest...
32 II,10|   półgłosem (Helunia bawiła się w drugim pokoju) - byłabym bardzo
33 II,11|         zbiegowisko, wrzask, a na drugim piętrze pani baronowa dostaje
34 II,15|    wyglądając oknem. Nareszcie po drugim dzwonku Starski ukazał się
35 II,17|           wywodów jednym uchem, a drugim je wypuszczał. Coś mu z
36 II,17|       zapewnią, że jesteś dopiero drugim lub czwartym, i to tym prawdziwie
37 II,19| wielbiciela nie wypada tęsknić za drugim. Ale ona odpowiedziała mi