Tom,  Rozdzial

 1  I,3 |    wreszcie wypchany krokodylek, długi może na półtora łokcia.~
 2  I,3 |          pryncypała żyła jeszcze długi czas; kiedy w roku 1853
 3  I,5 |        więc... Ojciec ma jeszcze długi wekslowe, jakieś parę tysięcy
 4  I,5 |      parę tysięcy rubli. Otóż te długi... uważasz... te długi ktoś
 5  I,5 |        te długi... uważasz... te długi ktoś skupił... kilka dni
 6  I,6 |          rubli...~- Więc zaciąga długi...~- Nie. Ojciec nigdy nie
 7  I,6 |          Mikołaja za zaciągnięte długi.~Ale czyż jej wypada zrobić
 8  I,8 |         ten pan jest moim mężem. Długi jego obchodzą mnie, ponieważ
 9  I,9 |   mieszkanie hrabiny. Zastał już długi szereg ekwipażów bardzo
10  I,9 |   prowadzony przez hrabinę minął długi szereg pokojów. W jednym
11  I,9 |    powodzi. Widział jak na dłoni długi szereg huśtawek, kolyszących
12  I,10|        chwilę można było widzieć długi szereg nóg albo kasków,
13  I,10|          spoza niej wynurzył się długi szereg białych mundurów.
14  I,10|     pieniędzy i nawzajem płacili długi: Powody tkwiły w ich charakterach.~
15  I,11|         się do kobiet, zaciągają długi - jak reszta śmiertelników,
16  I,12|          i trzymał w ręku bardzo długi cybuch, u góry zakończony
17  I,13|        daleka przed sobą widział długi sznur ludzi uszykowanych
18  I,13|    szukać panny Izabeli.~Obszedł długi łańcuch powozów ustawionych
19  I,13|         Jak płaci wszystkie jego długi i asygnuje tysiąc rubli
20  I,14|       naszą kamienicę; wprawdzie długi pochłoną ze sześćdziesiąt
21  I,17|      jednak od razu pytać o jego długi. Zrobię to za drugą lub
22  I,19|          człowieka, że wszystkie długi będą spłacone, i muszą być
23  I,19|    naturalnie musi spłacać nasze długi..." ~- Bardzo go proś -
24  I,19|       twarz. ~- Niech pan spłaca długi - odparł - w miarę zgłaszania
25  I,19|          to ja mam spłacać dawne długi?.. - zaśmiała się panna
26 II,3 |        Szwajcarii i w Niemczech, długi czas mieszkałem we Włoszech,
27 II,3 | publicznych..." ~Potem przejrzał długi spis najznakomitszych budowli
28 II,6 |      Wokulski skręcił do parku i długi czas przechadzał się po
29 II,6 |           przede wszystkim robił długi. Trochę grał, trochę podróżował (
30 II,10|    trzecie piętro, mamy u siebie długi sznur, wieszamy na nim,
31 II,11|        kamienicę?... Chyba że ma długi, o których ja nic nie wiem.~-
32 II,11|    wszystko mu zapomnę i popłacę długi, byle nawrócił się i sprowadził
33 II,12|       wstyd i za ten rumieniec i długi czas miała pretensję do
34 II,14|        myli. Ale to są procesy o długi. Między nimi nie ma ani
35 II,14|       mnie?~- Zapewne.~- A twoje długi?~Baron powstał z krzesła.~-
36 II,14|        powstał z krzesła.~- Moje długi niech panią nie interesują -
37 II,14|       nikomu nie mówiąc spłacała długi męża. Niektórym z wierzycieli