Tom,  Rozdzial

 1  I,2 |       nie zawodzi kupca. Rzecki usiadł przy kantorku pod oknem.
 2  I,4 |      usta Wokulskiemu.~Wokulski usiadł na kanapie i oparłszy głowę
 3  I,4 |        podsunął fotel. Wokulski usiadł i rzuciwszy okiem na listę,
 4  I,6 |        ucałował w głowę i zanim usiadł przy niej, rzucił okiem
 5  I,7 |    Wokulski ukłonił się i znowu usiadł do swej księgi.~Gdy lokaj
 6  I,8 |  Wokulski nic nie odpowiedział. Usiadł do swej księgi i udawał,
 7  I,8 |         pobladł, lecz spokojnie usiadł do rachunków.~- Cóż to za
 8  I,8 |    przyszedł Wokulski. Lecz nim usiadł do kantorka, otworzyły się
 9  I,12|          Ubrawszy się, Wokulski usiadł do rachunków, pijąc przy
10  I,12|        zwykłym powitaniu hrabia usiadł sztywnie na krześle i rzekł:~-
11  I,13|         wrócił do swego biurka, usiadł, oparł brodę na ręku i rzekł
12  I,13|        Ignacy wyszedł, Wokulski usiadł do biurka, na arkusiku listowego
13  I,13|       Słucham - rzekł Wokulski. Usiadł z impetem na fotelu i wskazał
14  I,17|       ale co zrobi?... ~Mecenas usiadł przed biurkiem i zabrał
15  I,19|   wystąpiło sinawe zabarwienie. Usiadł i napił się wody.~- Podli!...
16  I,19|      Starski kiwnąwszy mu głową usiadł o kilka kroków, zwrócony
17  I,19|   bokiem. W odpowiedzi Wokulski usiadł przy małym stoliku pod ścianą
18 II,1 |    nigdy - odpowiedział Stach i usiadł do pustego przedziału pierwszej
19 II,1 |       właśnie skończył robotę i usiadł na zydlu. - Ach!... - machnął
20 II,1 |      Zdjął czapkę, zdjął futro, usiadł przy świecy. Jużci Wokulski.
21 II,3 |      Wokulski. ~Ledwie Wokulski usiadł na fotelu i zaczął przeglądać
22 II,4 |   Wokulski wzruszył ramionami i usiadł na krześle. ~- Nie zmuszam
23 II,4 |       do Geista do roboty?..." ~Usiadł na fotelu i utonął we wspomnieniach.
24 II,4 |     nimi a mną. ~Basta!."~Znowu usiadł przy stole i zaczął list
25 II,5 | Wokulski istotnie orzeźwił się, usiadł zapewniając, że tylko na
26 II,6 |      podsadził narzeczoną i sam usiadł naprzeciw niej. Potem wdówka
27 II,6 |        połowie ławki. ~Wokulski usiadł naprzeciw panny Felicji
28 II,8 |  Wokulski wzruszając ramionami. Usiadł na końcu breka, naprzeciw
29 II,11|        Stawskiej na wieczór?...~Usiadł na kozetce i odparł z uśmiechem:~-
30 II,13|     Jeden z miejscowych muzyków usiadł towarzyszyć mu na fortepianie,
31 II,15|          Pociąg ruszył. Starski usiadł po lewej stronie panny Izabeli
32 II,15|        rozmowie wstał stamtąd i usiadł za panem Tomaszem.~Pan Łęcki,
33 II,15|       Był bardzo zmęczony, więc usiadł na ziemi, obok dzikiej gruszki,
34 II,15|     Świtało, kiedy się obudził; usiadł, przetarł oczy, zobaczył
35 II,17|      wyjścia, całkiem mimo woli usiadł na fotelu w salonie i drzemał
36 II,17|        Coraz gorzej...~Wokulski usiadł zamyślony, Rzecki począł