Tom,  Rozdzial

 1  I,5 |    mężczyźni wyprzęgali konie z powozu. Inny raz był wesołym i
 2  I,6 |         w lakierowanym skrzydle powozu i, drgając, z wolna posuwa
 3  I,6 |       rzucić na przód siedzenia powozu. Reszty postaci nie widać
 4  I,7 |         zatrzasnąwszy drzwiczki powozu.~- Do sklepu Wokulskiego -
 5  I,7 |        chwilę chciała wrócić do powozu i uciec stąd; wnet jednak
 6  I,9 |       ażeby nam.pozwoliła swego powozu. Powiedz, że nam koń zachorował.~-
 7  I,11|         Łazienkach wyskakiwał z powozu i biegł nad sadzawkę, gdzie
 8  I,11|    zakwateruję się do pańskiego powozu, bo dziś swego nie wziąłem.
 9  I,13|        z kasy z biletem. Dokoła powozu tłoczyła się ciżba bezpłatnych
10  I,13|        klaczkę, wrócił do swego powozu.~Teraz zaczął szukać panny
11  I,13|       baron zbliżyli się do ich powozu, ale obojętnie przyjęci
12  I,13|      Wokulski wskoczył do swego powozu i otworzył lornetę. Był
13  I,13|         Wokulski zbliżył się do powozu hrabiny. Pan Łęcki i damy
14  I,13|         z gniewu zbliżył się do powozu i wyciągając rękę do panny
15  I,13| Wokulski ledwo miał czas dopaść powozu i pożegnać się z damami.
16  I,14|      nad sobą i przybiegłszy do powozu zrobił skandal.~Dla panny
17  I,14| ponieważ baron zbliżając się do powozu potrącił go i nie przeprosił.~-
18  I,15|         mieszkanie. Siadając do powozu był bardzo blady i bardzo
19  I,17|       mogę panie odprowadzić do powozu? ~- Prosimy. Belu, podaj
20  I,17|         szosy. ~Wsiadł do swego powozu i przymknąwszy oczy nasycał
21  I,18|       Słychać nawet turkot jego powozu w bramie... ~Szlangbaumowi
22  I,18|      Łęcki wysiada uroczyście z powozu, triumfalnym krokiem zbliża
23  I,19|         Wokulskiego siadając do powozu. - Cóż znowu za farsa z
24  I,19|        gorzej. Oparł się w rogu powozu chwiejąc się za każdym silniejszym
25 II,1 |       przed domem. Siedliśmy do powozu, Stach i ja, ale przez drogę
26 II,4 |       domu. ~Wokulski wysiadł z powozu i zbliżył się do żelaznej
27 II,6 |  Narzeczeni pojadą z nami, a do powozu niech siądą, jeżeli chcą,
28 II,6 |         się we dwoje do tamtego powozu. ~Piękna wdowa wzruszyła
29 II,8 |      Sam rzucił się na poduszki powozu i ruszyli. Z daleka stara
30 II,12|         wyszedł.~Gdy wsiedli do powozu, odwrócił się bokiem do
31 II,13|         Wokulski zbliżył się do powozu. - Siądź no pan, przejedziemy
32 II,13|       rzuciła się na poduszkach powozu.~- O panie, aż nadto jasno!...
33 II,17|         W Łazienkach wysiedli z powozu, minęli pałacowy taras i
34 II,17|       wargi i skręciła w stronę powozu.~- Powinien by pan zacząć
35 II,17|        wieś... Adieu!~Siadła do powozu i zostawiła Wokulskiego
36 II,19|    przez Szlangbauma sprzętów i powozu Wokulskiego pan Ignacy położył