Tom,  Rozdzial

 1  I,3 |       zabraknie towaru, a sklepowi gości. Zaś polityki nie należy
 2  I,5 |          stosy biletów wizytowych. Gości jednak nie przyjmowano,
 3  I,7 |            sklepie nie ma nikogo z gości.~- No, ale dzisiaj toś się
 4  I,9 |             z dala od zaproszonych gości, rozlegały się śpiewy i
 5  I,10|            podkowę, ażeby zwabiała gości, a dopiero potem - myślano
 6  I,11|         zdrowie.~Jedni z wiejskich gości przyjeżdżają tu z wełną
 7  I,11|      ołówkiem.~Jednym z pierwszych gości był pan Łęcki; wziął Wokulskiego
 8  I,11|       Książę zaczął ściskać swoich gości nie panując już nad wzruszeniem;
 9  I,12|           szybko piszących i kilku gości z waszecia, z których jeden
10  I,14|            w gabinecie, gdy nie ma gości). Nawet... mężem, boć spotykają
11  I,14|            pan Tomasz miewał teraz gości. Odwiedził go hrabia Sanocki
12  I,18| przekładasz te graty, skoro nie ma gości w sklepie? - odparł Rzecki. ~-
13  I,18|          nie widział i nie słyszał gości, którzy roili się i hałasowali
14  I,18|        rachuje bez względu na ruch gości i rozmowy "panów" i punkt
15  I,19|          obsługiwał przychodzących gości, sam będąc gościem, jeszcze
16  I,19|          zważając na paru obecnych gości, którzy ze zdumieniem patrzyli
17 II,1 |     jadalnym, i Hopferowi zwabiała gości; ale od pół roku coś w niej
18 II,1 |          mam oddawać życie za tych gości, którzy mi wymyślają jak
19 II,1 |          hałas, śmiechy chłopców i gości, alem nie podejrzywał figla. ~
20 II,1 |   nieboszczyka Mincla i obsługiwał gości, rachował, wydawał resztę,
21 II,3 |       dziecko?..."~Ponieważ nikt z gości już nie przychodził, Wokulski
22 II,3 |        wielkiej uciesze garsonów i gości. ~I znowu po całych dniach
23 II,3 |        baiser!~I natychmiast kilku gości powtórzyło ostatnią strofę: ~
24 II,4 |   tajemniczej sztuki już czekał na gości; ale że gości jeszcze nie
25 II,4 |            czekał na gości; ale że gości jeszcze nie było, więc Wokulskiego
26 II,4 |          Hopfera, stołowe pokoje i gości, którzy drwili z niego;
27 II,5 |         prezesowej zbiera się dużo gości. ~- Ach, panie! - zawołał
28 II,5 |        byśmy znaleźć grono stałych gości. No, przede wszystkim bawi
29 II,10|           delikatnie wyprosił stąd gości, i zbliżyłem się do pani
30 II,11|          południem (jakoś nie było gości w sklepie) ni stąd, ni zowąd
31 II,12|             Jego salony były pełne gości, a do przedpokoju sypały
32 II,13|    prowadziłaby mu salon, zwabiała gości, uśmiechałaby się do możnych,
33 II,13|      nagłej migreny musiała puścić gości.~Gdy pani Wąsowska rozmawiając
34 II,16|            być źle!...~Za to wobec gości jest uniżony, a hrabiom,
35 II,17|     podobny do niego.~Trzecia fala gości odwiedzała Wokulskiego nie
36 II,17|  koncertach, teatrach, bawiłem jej gości i faktycznie potroiłem dochody