Tom,  Rozdzial

 1  I,3 | Przestraszeni Minclowie pobiegli na górę i szukali stryja, Katz poleciał
 2  I,8 |           młodego drzewka unosząc w górę tylną nogę. Stał cicho,
 3  I,8 |         taki żal?"~Szedł Oboźną pod górę, rozmarzony, i czuł, że
 4  I,9 |            wydzierając się gdzieś w górę, podważali skorupę ziemską
 5  I,10|      pogięta. Gdzie Austriacy brali górę, zgięcie szło na lewo, gdzie
 6  I,10|            odprowadzić do numeru na górę. Domyślam się jednak, że
 7  I,12|      Krzeszowska odwracając twarz w górę.-Socjaliści!... nihil...~
 8  I,17|         kupić dom, a już domy idą w górę. Ja powiadam, słowo daję,
 9  I,17|            odparł Żyd. - Domy idą w górę, i adwokat wytłumaczył pani
10  I,18|       podniósł głowę, brwi i oczy w górę i zobaczył Mraczewskiego... ~-
11  I,18|               Pan Ignacy biegnie na górę i wpada do jednej sali.
12  I,18|          pan Ignacy idąc za nimi na górę. ~W tej chwili czuje, że
13  I,19|        głową stangretowi poszedł na górę. Ledwie wlókł ociężałe nogi,
14 II,1 |           niej suchot.) ~Wchodzę na górę. Drzwi do mieszkania nie
15 II,1 |       jeszcze bardziej, podnieśli w górę Stacha i Leona i przysięgli,
16 II,1 |         Niech on zaraz przyjdzie na górę... ~- A niech sobie idzie
17 II,1 |              A niech sobie idzie na górę - odparł Jan Mincel - ale
18 II,1 |             Stach sprowadził się na górę, do swojej żony. O ile pamiętam,
19 II,3 |        chwili zaczyna wznosić się w górę. ~- A ot winda - mówi Suzin. -
20 II,3 |           kulę, która szybko szła w górę, zatrzymała się pewien czas
21 II,4 |             o wypadek... Chodźmy na górę... ~- Kocioł zostawi pan
22 II,4 |         niespodzianek. Wszedłszy na górę znaleźli się w dużym pokoju
23 II,7 |            Właśnie zaraz idziemy na górę do obserwatorium... ~- Czy
24 II,7 |            a w takim razie idźmy na górę... ~- Ale z Ewelinką albo
25 II,8 |   uwięzionym balonem. Pół wiorsty w górę, prawie żadna podróż - odparł
26 II,8 |            myśli, że sam pojedzie w górę; nagle widzi, że nie on
27 II,8 |     Węgiełek. ~- Prowadź! ~Okrążyli górę i poczęli wspinać się na
28 II,8 |              Pamiętał, że wszedł na górę pod dęby, że coś jadł z
29 II,9 |       Rzecki, teraz kamienice idą w górę, a nawet na przyszły rok
30 II,9 |      Misiewiczowa podnosząc palec w górę.~- To nieszczęśliwa kobieta -
31 II,13|          było na dole, dziś pędzi w górę...~- A jutro znowu spada
32 II,13|      znajomy, wyprawił pomocnika na górę, sam zaś zaczął bawić Wokulskiego
33 II,14|         mogą. Bierzcie te rzeczy na górę - zwrócił się do tragarzy.~-
34 II,16|          nie pytając przysłał go na górę. Stróż, rozumie się, powiedział
35 II,18|         siła?... Jeżeli dobrzy mają górę, wówczas świat toczy się
36 II,19|             Panie! Ledwieżem poznał górę. Z czterech ścian zamku,