Tom,  Rozdzial

 1  I,8 |         leżał stos belek. Wokulski uczuł znużenie, siadł i patrzył.
 2  I,9 |          Jaka szkoda!" - szepnął i uczuł lekkie ściśnięcie serca.~
 3  I,9 |            panny Izabeli. Wokulski uczuł niepokój.~"Przecież muszę
 4  I,9 |            ludzie."~I pierwszy raz uczuł tęsknotę do twardego, nieprzespanego
 5  I,11|      spojrzeń młodzieńca. Wokulski uczuł niesmak, mimo to spytał:~-
 6  I,11|        czoło, pierwszy raz w życiu uczuł obawę nocy i zbłąkania...~
 7  I,13|           Mierzy w głowę..."~Nagle uczuł mocne uderzenie w skroń;
 8  I,13|    nareszcie, oblany zimnym potem, uczuł, że nie może wyrwać swego
 9  I,15|           samą myśl o tym Wokulski uczuł pragnienie śmierci, ale
10  I,15|            stanąwszy przed lustrem uczuł zadowolenie. Ten obcisły
11  I,18| pięćdziesiąt rubli!... ~Pan Ignacy uczuł się głęboko obrażony. Wstał
12  I,18|           aż siedm razy na stróża, uczuł potrzebę oparcia się o kąt,
13 II,3 |          się kilka ulic ; Wokulski uczuł znużenie, kiwnął na fiakra
14 II,3 |           niego Francuz. ~Wokulski uczuł brak powietrza, zdawało
15 II,4 |         złudzeń tak go gniotło, że uczuł konieczność podzielenia
16 II,4 |         jestem tak zaczarowany..."~Uczuł łzę pod powieką, lecz pohamował
17 II,5 |            mu się gorąco i z wolna uczuł jakąś przemianę w duszy.
18 II,7 |            się i bladła. ~Wokulski uczuł, że z serca zsuwa się mu
19 II,8 |   niebezpieczny..." I w tej chwili uczuł, że kocha Ochockiego. ~-
20 II,10|           z cudzej kieszeni. Stach uczuł to jeszcze mocniej, bo odpowiedział
21 II,12|          że słucha pochlebstw, i - uczuł przykrość. Lecz pani Stawska
22 II,13|          na ulicy spostrzegł się i uczuł żal do Szumana.~"Ot, przyjaźń
23 II,13|           Była chwila, że Wokulski uczuł żal do panny Izabeli. Jak
24 II,13|             Ale w tej samej chwili uczuł taki zamęt w głowie, ból
25 II,15|            Podniósł go do ust, ale uczuł ściskanie w gardle i nudności
26 II,15|           wrócić się do ludzi, ale uczuł, że nie zniósłby ich widoku.
27 II,15|          całe istnienie... I nagle uczuł już nie pragnienie, ale
28 II,15|      szepnął i zamknął oczy.~Nagle uczuł ciepło i gwałtowne szarpnięcie,
29 II,15|         szczęście!..." - pomyślał.~Uczuł ściskanie w piersiach, które
30 II,15|    rzadziej rozdzierały mu piersi, uczuł niemoc w całym ciele i twardo
31 II,17|          ale z powodu zmiany, jaką uczuł w sobie. Panna Izabela wydała
32 II,17|         Wszystko!..."~W tej chwili uczuł, że budzi się w nim niepokonany
33 II,17|    Wytrzymał to spojrzenie i nagle uczuł, że rośnie... rośnie...
34 II,19|            befsztyk z borówkami) i uczul ból w ramionach.~- Cóż się
35 II,19|         ażeby je podnieść, i nagle uczuł dziwny ból w piersiach,