Tom,  Rozdzial

 1  I,3 |        stary od tej chwili zupełnie stracił humor i począł chudnąć.
 2  I,5 |             który w walce z dzikimi stracił swoją kompanię, a sam okryty
 3  I,5 |            Zapewne wiesz, że ojciec stracił wszystko, nawet resztę twego
 4  I,8 |            tamto za tanie; tu plusz stracił barwę, tam zaraz odlezie
 5  I,8 |            Mraczewski, z mojej winy stracił u pana miejsce. Jego nieszczęśliwa
 6  I,9 |  odpowiedziałbym, że pan Mraczewski stracił miejsce, ponieważ niestosownie
 7  I,10|            paka; istny cud, żem nie stracił życia. Pod Kurowem staliśmy
 8  I,10|           wymyślanie na socjalistów stracił u nas posadę!... Ze zdumienia
 9  I,11|             do dziś dnia, gdyby nie stracił majątku.~- Panna Łęcka jest
10  I,14|       złożył na ręce panny Izabeli, stracił władzę nad sobą i przybiegłszy
11  I,16|            tego, co mu powie, i tak stracił wszelką władzę nad sobą,
12  I,17|              Bodajbyś pan tylko nie stracił na niej z kilkunastu tysięcy
13  I,19|             kamienicy interesu, ale stracił, i tylko dlatego, ażeby
14  I,19|   zaskoczony, że w pierwszej chwili stracił mowę. Zdawało mu się, że
15  I,19|             rozpłacze się. Wokulski stracił wszelką władzę nad sobą. ~-
16  I,19|             lzabela. - A, kuzyn nic stracił czasu w podróży. ~- Wolałbym
17 II,2 |      godnością; ale Wirski zupełnie stracił głowę. Zerwał się krzesła
18 II,7 |            Starski w oczach hrabiny stracił wszelką wartość. Stracił
19 II,7 |            stracił wszelką wartość. Stracił ją i u panny Izabeli oświadczywszy
20 II,11|      osłupieli, a komornik zupełnie stracił głowę.~"Stań pan na gzymsie!...
21 II,12|           ubogich, książę na chwilę stracił serce do Wokulskiego. Wokulski
22 II,12|           Szastalski zupełnie głowę stracił.~- I obaj jego równie nudni
23 II,12|            takim tonem, że Wokulski stracił władzę nad sobą, już nie
24 II,15|         rzeczywistości Wokulski nie stracił energii, ale zmienił się
25 II,15|            zatruły serce. Duch jego stracił wszelką samodzielność: rządziło
26 II,15|            tylko rozpacz po tym, co stracił, i żal za tym, czego nie
27 II,15|         gorącym popiołem. Na chwilę stracił przytomność, a gdy ocknął
28 II,15|               rzekł - że jaśnie pan stracił wszystko i dlatego...~-
29 II,15|       szukałby nieszczęścia, choćby stracił wszystkie pieniądze. Zrobiła
30 II,17|         zafrasowaną.~Potem zupełnie stracił rachubę czasu, nie spostrzegał
31 II,17|               szepnął.~Już zupełnie stracił rachubę czasu.~Pewnego dnia
32 II,17|     rozumnymi Żydami nikt nigdy nie stracił, przynajmniej finansowo.
33 II,17|       romansowała z innym; Węgiełek stracił serce do swojej dlatego
34 II,17| przyjemnością widząc, że nie bardzo stracił wprawę.~Zajęcia te wybornie
35 II,17|           jak za nią rozpaczał, jak stracił nadzieję zakochania się