Tom, Rozdzial
1 I,2 | oknem stał ten sam czarny stół obity suknem, także niegdyś
2 I,3 | najokazalszym sprzętem był stół, na którym ojciec powróciwszy
3 I,3 | Raczek i rzucił czapkę na stół.~- Ale z chłopcem co?~-
4 I,5 | spoczynek dobrze zasłużonych; stół można było obciążyć, na
5 I,6 | rodzinne pamiątki zdobią stół jakiego bankiera albo należą
6 I,10| Mincel zaczął bić pięściami w stół albo w plecy swoich sąsiadów
7 I,10| zielona firanka, mój czarny stół... A pod ścianą naprzeciw
8 I,11| Kładę od razu karty na stół; z takimi ludźmi jak pan
9 I,12| od razu położę karty na stół... Chodzi o oryginalną propozycję...~-
10 I,13| hrabiego-Anglika stał na środku stół przykryty zielonym suknem
11 I,16| gdzie na środku stał okrągły stół nakryty na cztery osoby.
12 I,18| pruskiej i rzuciwszy na stół rubla wybiegł z restauracji. ~
13 I,18| dwadzieścia pięć rubli gotówką na stół... ~- Niech Bóg zabroni! -
14 I,18| Okazały pan uderza ręką w stół marmurowy i chce wychodzić.
15 I,18| estrada, a na niej duży stół, mający formę rogala pokrytego
16 I,18| Szlangbaum uderzając ręką w stół. - Dziewięćdziesiąt tysięcy -
17 I,19| obojętnie rzucając list na stół. - Dla przyjemności podróżowania
18 I,19| Wokulski uderzając pięścią w stół. - Co ja robiłem dla niego,
19 I,19| zawołała rzucając list na stół. - Proszę cię, Floro, odeszlij
20 II,1 | odparł uderzając pięścią w stół. - Chyba nie wiesz - dodał -
21 II,2 | zwyczajnych i niepoliturowany stół, na którym przyjrzawszy
22 II,3 | płaskorzeźbami. Na środku stał duży stół pokryty kosztownym obrusem
23 II,4 | którymi zniknął chemik, to na stół, gdzie przed chwilą okazywano
24 II,4 | jego machinalnie padł na stół, gdzie leżał niedawno kupiony
25 II,9 | latać. Uderzyłem kuflem w stół i krzyknąłem :~- Kłamiesz
26 II,9 | dodałem rzucając mu bilet na stół.~- Co mi pan dajesz adresy? -
27 II,9 | krzyknąłem, wciąż bijąc w stół.~- Tere-fere! - mówi Szprot
28 II,9 | zawołałem.~Teraz on zaczął bić w stół.~- Kto bez honoru?... Komu
29 II,11| niegdyś bijąc pięścią w stół. - Odmówiłem, gdyż nie jestem
30 II,11| zakończyłem uderzając szklanką w stół - można ponosić ofiary mając
31 II,14| komórki rzucał czapkę na stół i wykrzykiwał:~- Albo się,
32 II,14| jeszcze musiano zanieść łóżko, stół, parę krzeseł i miednicę
33 II,17| fotelu i uderzywszy ręką w stół, zawołała:~- Dobrze!...
34 II,17| porcję lodów, rzucił na stół srebrną czterdziestówkę
35 II,19| rano. Cisnął kapelusz na stół i zawołał:~- A co, nie miałem
|