Tom,  Rozdzial

 1  I,2 | piaseczniczką, przymocowaną do tej samej podstawki - para mosiężnych
 2  I,5 |         góry podczesane włosy, tej samej barwy. Miał siwe, rozumne
 3  I,5 |        który by ją kochał dla niej samej, nie dla posagu.~Więc znowu
 4  I,7 |           ten pociąg wydał się jej samej niebezpiecznym i nawet śmiesznym.
 5  I,9 |     chociaż znam dużo bydląt. ~- W samej Warszawie jest ich tysiące -
 6  I,10|          powiedziałeś do mnie.~Tej samej nocy posunęliśmy się o milę
 7  I,10|       szufladzie na środku i w tej samej chwili znowu gdzieś pod
 8  I,12|            a na drugim piętrze tej samej oficyny od kilku minut rozlegały
 9  I,13|            nie zmrużą powieki?~Tej samej nocy; jak każdej zresztą
10  I,14|      Szkoda tylko, że prawie w tej samej chwili w jej czcicielu odezwał
11  I,16|           o tym kupiectwie. ~W tej samej porze pan Tomasz zakręcając
12  I,18|       wzruszając ramionami. ~W tej samej chwili przyszedł pożegnać
13 II,1 |      prowadzący do lochu był w tej samej izbie) widzę, że z piwnicy
14 II,1 |            od stóp do głów, że tej samej nocy wezwani na pomoc lekarze
15 II,2 |  zaprotestował głos męski. I w tej samej chwili rozległy się dwa
16 II,3 |   olśniewających wystaw, ani nawet samej ulicy. Wokulski stopniowo
17 II,4 |         platynę... ~I podał mu tej samej wielkości kulkę platynową.
18 II,4 |        Podał mu drugi sześcian tej samej wielkości, również stalowy,
19 II,4 |            Mamy trzy sześciany tej samej wielkości i z tego samego
20 II,4 |        czereda, nie wyłączając jej samej, powiedziałaby na widok
21 II,5 |           nowy interes, prawie tej samej doniosłości co paryski. ~-
22 II,6 |          pani nie zna? Po co sobie samej mącić dobry humor? Lepiej
23 II,7 |          POD JEDNYM DACHEM~ ~W tej samej porze, kiedy Wokulski z
24 II,8 |           dziurę zatykał. W rzeczy samej była tam dziura, właśnie
25 II,8 |      podziemiach pilnują skarbów i samej panny różne straszydła.
26 II,11|       tylko takiej, ale wprost tej samej... Jej samej, pani Heleny
27 II,11|            wprost tej samej... Jej samej, pani Heleny Stawskiej,
28 II,12|         trzymając kapelusze na tej samej wysokości. Jednakowo ukłonili
29 II,12|             nie czytała, jakie jej samej nie przeszły przez myśl,
30 II,13|           pannę Izabelę. Ale w tej samej chwili uczuł taki zamęt
31 II,13|         będzie szczęśliwy...~O tej samej godzinie pani Wąsowska była
32 II,16|            intrygi, z jednej i tej samej ręki ponoszą karę; uczciwy
33 II,18|      Anglii. Czy tak jest w rzeczy samej, nie wiem, bo już od lipca
34 II,19|          powtarzaniem jednej i tej samej zwrotki:~- Doprawdy, że
35 II,19|         nie chcę wchodzić...~W tej samej porze u doktora był Ochocki