Tom,  Rozdzial

 1  I,3 |        wykrzywiał mu się i nie pytał:~- No,.. a gdzie, ty szelma,
 2  I,4 |       tysięcy... Zgadłem?... - pytał Rzecki, niepewnie patrząc
 3  I,4 |       głos żałosny, który mnie pytał: "Przechodniu nasz, ach!
 4  I,8 |     zagranicznych kapitalistów pytał go o zdanie w kwestii bulwarów
 5  I,8 |     Tyżeś to czy nie ty?..." - pytał się w duchu, nie mogąc od
 6  I,8 |  przyjeżdżasz po transporta? - pytał Wokulski.~- Czym przyjadę,
 7  I,8 |      spinki w formie podków? - pytał Mraczewskiego.~- Myślę,
 8  I,9 |    wskazywał palcami bohatera, pytał o jego nazwisko. Zdawało
 9  I,12|        to nic nie mówił. Tylko pytał się: kiedy pan jest w domu?
10  I,12|        do krztu.~- A a a!... A pytał się, czy ja chcę, ażeby
11  I,12|   ażeby on miał dziecko?~- Nie pytał się, bo pan był wtedy na
12  I,13|     koła. Kogoś potrącił, ktoś pytał go o bilet... Pędził prosto
13  I,13|   sługa. - Cóż tam znowu?... - pytał gniewnie, rozbierając barona:~-
14  I,15|    czego oni chcą ode mnie?" - pytał sam siebie w rozdrażnieniu.~
15  I,15| Dlaczego oni mnie zaprosili? - pytał czując lekki dreszcz wewnętrzny. -
16  I,16|  Opuścił go szał miłości nawet pytał sam siebie: czy ona jest
17  I,17|   zaczepiał jak żebrak ludzi i pytał: "Może który z was czego
18 II,1 |        Dalej... Cóż dalej?.. - pytał sam siebie. - Aha!... Nie
19 II,1 |        którzy drwią ze mnie? - pytał Wokulski. ~- Nie wykręcaj
20 II,3 |     Więc kiedyż mam przyjść? - pytał gość z miną bardzo zdesperowaną. ~-
21 II,3 |  niewiększej od ziarna grochu, pytał: czego ja chcę.?... I okazywało
22 II,3 |     bytu. ~"Czym ja jestem?" - pytał się nieraz i stopniowo formułował
23 II,4 |      wyskoczyć z galerii?... - pytał Geist. ~Wokulski cofnął
24 II,4 |        pan takiego zaufania? - pytał Wokulski już spokojny.~-
25 II,4 |      Nie sód i nie potas?... - pytał Geist. ~- Nie.. ~- Weźże
26 II,5 |       podobały się obicia?..." pytał sam siebie z trwogą. ~-
27 II,5 |   lekkoducha. ~-Któż więcej? - pytał Wokulski. ~- Jest jeszcze
28 II,8 |    przyjemność... Mów pan... - pytał natarczywie, schwyciwszy
29 II,8 |    państwo tak długo robili? - pytał ze śmiechem Starski podając
30 II,15|        wszystkim."~"A jeżeli - pytał głos nadnaturalny - po tym
31 II,16|    przez jedną dobę!~Kiedym go pytał: co się stało? dlaczego
32 II,17|    wynalazek tego Geista?... - pytał Rzecki.~- A ty skąd wiesz?~-
33 II,17|          Co tu jest snem?... - pytał się. - Czy podróż do Skierniewic,
34 II,17|    bardzo prawdopodobne?..." - pytał sam siebie.~"No to i cóż? -
35 II,19|    bliżej tego człowieka?... - pytał natarczywie, a oczy mu błyszczały.~-