Tom,  Rozdzial

 1  I,3 |         miejsce zajmowała balia. Pamiętam, że w pogodne dnie puszczałem
 2  I,3 |     wyglądała koszula. Dobrze to pamiętam, gdyż ojciec komenderując: "
 3  I,3 |          szybami zabawkom. O ile pamiętam, był tam w oknie duży kozak,
 4  I,3 |         żądając coraz to nowych.~Pamiętam, że kiedy po lewej stronie
 5  I,3 |        do familijnych stosunków. Pamiętam, że nie mogłem utulić się
 6  I,3 |          nienawidziło ich. O ile pamiętam, ja tylko byłem neutralny.~
 7  I,4 |     Nawet dobrze bawiliście się. Pamiętam, w grudniu mieliście świetne
 8  I,6 |  Morawski czy Mraczewski (bo nie pamiętam), pani zapytuje o cenę wachlarza.
 9  I,9 |    pierwej paciorek.~- Kiedy nie pamiętam, gdzie skończyłam...~- Więc
10  I,9 | odpowiedziała panna Florentyna - pamiętam sezony, kiedy nasz świat
11  I,10|         Ehe! tak źle nie jest...~Pamiętam, że kiedy Ludwik Napoleon (
12  I,10|          do wuja Raczka po radę.~Pamiętam, leżał akurat w łóżku nakryty
13  I,10|      węgierską, której nazwy nie pamiętam. Fetowali nas aż miło. W
14  I,10| Nareszcie twierdza kapitulowała.~Pamiętam, że tego dnia Katz kręcił
15  I,10|      szczegółów tego wypadku nie pamiętam.~Zdaje się jednak, że Jaś
16  I,10|          jego nowe znajomości...~Pamiętam, w początkach maja wchodzi
17  I,10|      zjadał tyle kiełbasy co on. Pamiętam, że gdy raz w cukierni zapytano
18  I,14|     biegun północny... Nawet nie pamiętam, jak się nazywa, ale zapewnił
19  I,18|         o zabicie tej... ~- Ach, pamiętam!... Więc to on?... Dlaczegóż
20  I,19|          roześmiała się. ~- Ach, pamiętam!... Rzeczywiście, tak mi
21 II,1 |        tak, z przyzwyczajenia.) ~Pamiętam, kiedy wyjeżdżał. Już zamknęliśmy
22 II,1 |           i po chwili odparł: ~- Pamiętam (dawne to dzieje!), siedziałem
23 II,1 |        ciepła, niebo czyste; nie pamiętam, ażebym kiedykolwiek widział
24 II,1 |      jakbym ją widział wczoraj. ~Pamiętam (był to rok 1857, może 58 ),
25 II,1 |     przekonywać jak Demostenes. ~Pamiętam, że pewnego wieczora na
26 II,1 |      jego pożegnanie ze sklepem; pamiętam to, bo sam po niego przyszedłem.
27 II,1 |         jakiś gaz (już nawet nie pamiętam jaki) i napełniał nim balon
28 II,1 |      górę, do swojej żony. O ile pamiętam, za całą garderobę miał
29 II,2 |       Paryż jeszcze z roku 1859. Pamiętam, jak przyjmowali cesarza,
30 II,2 |          pierwszym piętrze. ~Nie pamiętam nawet, kiedy zeszliśmy ze
31 II,4 |        tylko metalów, bo już nie pamiętam... ~Wokulski pożegnał go
32 II,6 |         albo że to jest - nic... Pamiętam, w roku zeszłym, w Krymie,
33 II,7 |      wesoło przepędzą wakacje... Pamiętam te spojrzenia, ach..:"~Gniew
34 II,9 |         mieszkanie. Mój Boże!... pamiętam, jak mi to biedactwo podawało
35 II,10|       przy tym i wszystko dobrze pamiętam.~- Czy prawda (przepraszam,