Tom,  Rozdzial

 1  I,3 |             staruszka swój dzbanek i obie znikały.~Za oknem wciąż
 2  I,3 |          toczyły się wozy i płynął w obie strony potok ludzki, z którego
 3  I,6 |          kwesty i nowej toalety, ale obie wydały się jej tak małymi,
 4  I,6 |            Florentyna bierze lampę i obie z kuzynką idą do jej gabinetu.
 5  I,9 |            Karolową i pannę Izabelę. Obie również siedziały nad tacą
 6  I,10|              Potem wyciągnął do mnie obie ręce ponad kontuarem i długo
 7  I,10|        czerwone powieki.~Szczęściem, obie te zaczepki słyszał Wokulski.
 8  I,11|               Wokulski ujął paczkę w obie ręce i rozdarł ją.~- Znać
 9  I,11|      zdradzić. Nareszcie ogląda się: obie panie znikły między zielonością.~"
10  I,12|          Wokulski głęboko odetchnął; obie wiadomości były ważne. Drugi
11  I,18|        wielką pogardą; kładzie nawet obie ręce w kieszenie spodni (
12 II,2 |    ziemskiego serdecznie uściskał mi obie ręce. ~Taki rządca, który
13 II,2 |              ćma w ogień. ~- A panie obie są? - spytał Wirski. ~Gruba
14 II,2 |              nazywać starymi.) ~- Są obie panie - mówiła służąca. -
15 II,4 |       platynową. Wokulski przekładał obie z rąk do rąk; zdziwienie
16 II,8 |         kościołem. Brek chwiał się w obie strony.~- Pyszny widok! -
17 II,8 |                  Machnął ręką, potem obie włożył do kieszeni i poszedł
18 II,8 |      obejrzał. ~- I widziałeś, że ma obie nogi na lewym boku? ~- Proszę
19 II,9 |           nas i pani Stawska.~Widząc obie damy odezwałem się:~- Nasz
20 II,10|              lekcje... Zapłakują się obie z matką.~Rozumie się, że
21 II,10|          rozpłakała się.~Wnet jednak obie damy uspokoiły się, a w
22 II,10|              przyciskał on do piersi obie ręce, a dłonie rozłożył
23 II,11|            dostała spazmów i prosiła obie damy prawie na klęczkach,
24 II,12|              był bardzo zachmurzony:~Obie przyjaciółki ucałowały się
25 II,12|              albo jedna z nich, albo obie mają do siebie jakąś pretensję,
26 II,12|      wieczorem pocałujesz mnie pan w obie - odparła pani Wąsowska.~-
27 II,12|      wieczorem pocałujesz mnie pan w obie ręce? ~- Ach, jak Boga kocham!...
28 II,13|       Niwiński.~- Którą byś wolał?~- Obie.~- A ja Izabelkę, a potem...
29 II,13| niegodziwości.~Wokulski ucałował jej obie ręce, które mu wydarła.~-
30 II,14|           służąca.~- Otworzyć drzwi, obie połowy!... - odparł jegomość
31 II,17|            ale wczoraj słyszałem, że obie partie już mają się porozumieć.~-
32 II,17|         rozpłakał się, ucałował go w obie ręce i wybiegł z pokoju.~
33 II,17|           schwycił panią Wąsowską za obie ręce i umieścił je między
34 II,17|           Głos mu drżał. Wziął ją za obie ręce i całował prawie namiętnie.
35 II,19|                 Rzecki ściskał go za obie ręce i drżał ze wzruszenia.~-