Tom,  Rozdzial

 1  I,3 |      ciągnących...Proszę zgadnąć kogo?... Ani mniej, ani więcej -
 2  I,4 |    wszystkich, niepewny, czy już kogo zobaczę, tak strasznie samotny.
 3  I,5 |      odda swoją rękę tylko temu, kogo pokocha, a na co się jeszcze
 4  I,8 |          bezimienny. O co?... na kogo?... mniejsza. Dosyć, że
 5  I,10|  przeszło sto pięćdziesiąt osób. Kogo bo tam nie było!... Głównie
 6  I,11|         panie Ochocki.~- Jak dla kogo, panie - odpowiedział młody
 7  I,13| przedsiębiorstwo, a jutro wyzwie kogo na pojedynek i wszystko
 8  I,13|         na pewien czas podstawił kogo zamiast siebie. W razie
 9  I,15|         o szczęście skrzywdziłem kogo? czy zaniedbuję obowiązków
10  I,17|       uważali, czy nie sprowadza kogo do domu... ~- O ni! - zawołał
11  I,19|      jakiej kwoty, to mam się do kogo udać u ciebie? ~- Drugą
12 II,2 |         i dzieci, nie miałem dla kogo oszczędzać życia, więc przez
13 II,2 |          który może także okradł kogo, i na tej zasadzie chce
14 II,3 |       skończona. A na co to, dla kogo i przeciw komu - nie pytaj. ~
15 II,4 |         śmiał się i myślał: ~"Do kogo ja mówię?... Kto mnie wysłucha
16 II,4 |            Teraz już wiem, przez kogo jestem tak zaczarowany..."~
17 II,5 | Wokulskiego zimno przeszło. "Dla kogo te meble?... Komu nie podobały
18 II,5 |       znawcą klejnotów?... ~"Dla kogo te szafiry?" - myślał Wokulski.
19 II,6 |     dochody na utrzymanie domu i kogo wprowadzam do rodziny? ~-
20 II,6 |         Starski zajmujący... Dla kogo?...Chyba dla takich... takich...
21 II,7 |    bogatej żony robi ofiarę. Dla kogo?... Może dla niej... biedny
22 II,8 |        na dzielną kobietę i ten, kogo ona pokocha, będzie szczęśliwy.
23 II,9 |         mamy przez tę dżumę !... Kogo spotkam, mówi: "Co, dobrze
24 II,9 |          tęsknił w Bułgarii, dla kogo zębami i pazurami zdobywał
25 II,10|         Czy my gdzie bywamy? Czy kogo widujemy?... Od czasu jak
26 II,11|         i pięści, zobaczymy, kto kogo przetrzyma...~- Pan radca
27 II,12|       pozycji, że nie tylko miał kogo przyjmować, ale nawet mógł
28 II,12|        zabawniejszego. Jeżeli mi kogo odstąpisz... - dodała z
29 II,13|      raczej ostrzeżeniem?..~- Do kogo wystosowanym?~- Do pana;
30 II,17|       Starskiego i nawet jeszcze kogo na przykładkę... Szlangbaum
31 II,17|     ludzi i niech sobie radzą.~- Kogo oni tam znajdą, a choćby
32 II,17|         punktach, wywołane przez kogo innego.~"No, ale co dalej?... -
33 II,17|           Ot, nic. Wiem przecie, kogo wziąłem, alem był spokojny,
34 II,17|      jednego gacha; ale teraz na kogo spojrzę, wydaje mi się,
35 II,17|        robi mi wymówki, wiesz za kogo!... Nie uwierzysz, jak mnie