Tom,  Rozdzial

 1  I,10|      STAREGO SUBIEKTA~ ~"...Mamy tedy nowy sklep: pięć okien frontu,
 2  I,13|    żelazo, póki gorące,~- Jeżeli tedy, kochany panie Stanisławie,
 3 II,1 |       chcę powiedzieć.) ~Jednego tedy wieczora piję u siebie herbatę (
 4 II,1 |        był eks-subiektem. Został tedy, jak Twardowski, uczepiony
 5 II,2 |            Ha! trudno... Posyłam tedy do odprasowania mój kapelusz,
 6 II,2 |         dodało mi otuchy. ~Wołam tedy: "Stróż!..."" Przez chwilę
 7 II,2 |   nachylając się rządca. ~- Więc tedy, jakeście szli z przednią
 8 II,2 |       orzechy... ~- Zbliżamy się tedy, panie Rzecki, do jakiejś
 9 II,2 |    korpus austriacki. Szlemy ich tedy do miasteczka z rozkazem,
10 II,2 |          nią?... Ha!... zaczekam tedy na sprawiedliwość boską... ~
11 II,2 |          eks-obywatelowi. - Jest tedy córka moja niebrzydka i
12 II,3 |         Ruch nagle potęguje się; tędy bowiem przejeżdżają aż trzy
13 II,3 |     siebie..."-szepnął. ~Skręcił tedy na prawo. Wyminął nieduży
14 II,4 |       epoce krzemiennej. Na taką tedy ludzkość w biegu wieków
15 II,5 |     wierzy w szczęście. Chcąc ją tedy wziąć na próbę (ale nikomu
16 II,6 |       Gdzie pan jedziesz?... nie tędy... Ach, prawda, gotów pan
17 II,9 |        STAREGO SUBIEKTA ~ ~"Mamy tedy rok 1879.~Gdybym był przesądny,
18 II,9 |        ludzi o Wokulskim.~A więc tedy na pierwszą porcję: Stach
19 II,9 |       szczęście mu służy.)~Wpada tedy mój elegant do sklepu w
20 II,9 |   potwornego.~Zapamiętajże sobie tedy, kochany Ignacy, że pani
21 II,9 |        razy ta sama sztuka.~Otóż tedy... Co ja chciałem powiedzieć?...
22 II,10|          zasunięte.~Cofnąłem się tedy za firankę, ażeby choć mnie
23 II,10|    prawdziwość skargi!..." - tak tedy mój rewirowy wziął lalkę
24 II,10|        pani Stawskiej...~Cwałuję tedy na ulicę, buch w dorożkę,
25 II,10|          ja nabrałem otuchy.~Idę tedy wieczorem, wciąż pełen otuchy,
26 II,10| zabłoconych, jak gdyby przeszedł tędy batalion piechoty - i mieli
27 II,11|       jak kocieł asfaltu. - Otóż tedy, pamiętasz pan tych studentów
28 II,11|         głowy.~- Właśnie... Otóż tedy... A najgorszy bestia to
29 II,11|              Właśnie też... Otóż tedy, mości dobrodzieju... No
30 II,11| Maleskiemu nic nie brak!... Otóż tedy, jak panu wiadomo, baronowa
31 II,11|  komornika z policją.~Drapie się tedy komornik z policją na trzecie
32 II,11|          razy powtarzać. Zaczyna tedy pukać do okna baronowej
33 II,12|          różnych rzeczy.~Naprzód tedy zauważył, że szlachta, lubo
34 II,17|       dobroci niepojęty..."~"Tak tedy - myślał Wokulski - zanosi