Tom,  Rozdzial

 1  I,4 |          nalał kieliszek i mocno ściskając rękę Wokulskiemu, rzekł:~-
 2  I,9 |      obywatel?... - rzekł książę ściskając go za rękę- My już tak niewiele
 3  I,9 |           kuzynko - rzekł książe ściskając ją za rękę. - Żałuję doprawdy,
 4  I,9 |         sieni szwajcar, pobożnie ściskając trzyrublówkę. Łzami zaszłe
 5  I,10|       Jesäs... Ignaz! - zawołała ściskając mnie. - Wo bist du so lange
 6  I,10|       Pobiegłem do Wokulskiego i ściskając go szepnąłem:~- Widzisz,
 7  I,11|      porozmawiać - rzekł Ochocki ściskając go za rękę.~Wokulski w milczeniu
 8  I,12|      pana - odpowiedział adwokat ściskając go za rękę.~- Dlaczegóż
 9  I,12|          dobrodziej?... - odparł ściskając go za rękę. - Co to, czy
10  I,12|       spokojny - odparł dyrektor ściskając go za rękę. - Dla dżentelmena
11  I,13| Rzeckiego - odezwał się Wokulski ściskając go za rękę.~Od doktora udał
12  I,15|          zrobię?..." - powtarzał ściskając dłońmi rozgorączkowaną głowę. ~
13  I,16|         pan? - spytał pan Tomasz ściskając Wokulskiego za rękę. ~Opuścili
14  I,18|         do frontowego przysionka ściskając pod pachą album i kłaniając
15  I,19|          mówił pan Tomasz, mocno ściskając go za rękę i z wdzięcznością
16  I,19|           szlachetny!... - mówił ściskając Wokulskiego. - Bóg cię zesłał... ~-
17  I,19|    usłyszał, że Wokulski oburącz ściskając głowę szepnął: ~- Boże miłosierny!... ~
18  I,19|      Tomasz powstając z fotelu i ściskając go za rękę. - Więc... przebaczmy
19 II,2 |       panie szlachcicu - rzekłem ściskając go za rękę. ~- W roku 1859 -
20 II,3 |        co?... - szepnął Wokulski ściskając głowę rękoma. - Wiedziałem,
21 II,4 |      rozumiem - szepnął Wokulski ściskając rękoma skronie - głowa mi
22 II,5 |      misję. Winszuję!... - dodał ściskając go za rękę. - Od pierwszego,
23 II,5 |       rzekł ze śmiechem Wokulski ściskając go za rękę. - Kontent pan
24 II,5 |         z familiarną poufałością ściskając Wokulskiego za rękę. - Panie
25 II,6 |          krzyknęła pani Wąsowska ściskając szpicrózgę. ~- Tylko powtórzenie
26 II,7 |       Żartuję... żartuję - dodał ściskając Wokulskiego za rękę - ale...
27 II,9 |         przychodzę - mówi, czule ściskając mnie za rękę. - Możecie
28 II,9 |        biedak umarł! - zawołałem ściskając Wokulskiego.- Proszę cię,
29 II,10|    szanowny panie - rzekł książę ściskając Wokulskiego za rękę. - Wszyscy
30 II,14|                przerwał Wokulski ściskając go. - Drobna to sprawa.
31 II,17|          rzeczy! - zaczął książę ściskając go za rękę. - Adwokat pański
32 II,17|        interes gotów - zakończył ściskając go Wokulski.- W październiku
33 II,17|       nie byłem u ciebie?- rzekł ściskając go za rękę.~Rzecki smutnie
34 II,19|  sprowadza!... - zawołał, gorąco ściskając kochanego przez wszystkich