Tom,  Rozdzial

 1  I,2 |           chude łydki i zarośnięte piersi mrucząc:~"No, przecie nabieram
 2  I,4 |              Klepie go po wypukłej piersi, ściska za prawą i za lewą
 3  I,5 |            jak wosk dzieckiem przy piersi oddała jej bransoletę, a
 4  I,6 |             w lewej ręce, tuż przy piersi, trzyma karty ułożone w
 5  I,6 |     Florentyna przyciskając rękoma piersi. -- Nie rozumiem cię, Belu...~-
 6  I,7 |   Mraczewski, jedną rękę kładąc na piersi, drugą podkręcając wąsika. -
 7  I,7 |             jakby mu na głowę i na piersi spadały ciężary.~- W rezultacie
 8  I,9 |            dławiło go, szarpało za piersi. Wpił sobie paznokcie w
 9  I,10|      zasypując mi piaskiem twarz i piersi. Mój sąsiad strzelił; dwaj
10  I,10|      Naprzód!" i - nie wiem, z ilu piersi wybuchnął krzyk podobny
11  I,10|       Węgier nie licząc dwu ran: w piersi i w nogę. Było nawet lepiej,
12  I,12|     amarantowe, twarz nimfy żółte, piersi zielone, a nogi niebieskie,
13  I,13|        rzuca mu się na zakrwawione piersi... Jak płaci wszystkie jego
14  I,17|            czuł, że niecierpliwość piersi mu rozsadza. ~"Już ich pewno
15  I,18|        zgięta ku ziemi; bije się w piersi i co chwilę podnosi chustkę
16  I,19|            pięściami uderzył się w piersi. - Ja obawiam się Joasi,
17 II,2 |           człowiek trafiony kulą w piersi.~- Ach!... więc tak?... -
18 II,4 |       odparł Suzin uderzając się w piersi. - Kupcowi trzeba subiektów,
19 II,9 |        jakby mi kto zdjął ciężar z piersi.~Ledwie wyszliśmy na dziedziniec,
20 II,10|             Nagle przycisnęła ręką piersi, jakby jej tchu zabrakło,
21 II,10| opuszczonej pani Heleny. Mam pełne piersi wesołych okrzyków i otwierając
22 II,10|       osobliwość: przyciskał on do piersi obie ręce, a dłonie rozłożył
23 II,10|    Patkiewicz nie odejmując rąk od piersi nagle wywrócił oczy i opuścił
24 II,10|         oczy i skrzyżowała ręce na piersi jak męczennica.~Sędzia zaczął
25 II,11|              dodała stukając się w piersi - tu każda tajemnica leży
26 II,14|             z rękoma założonymi na piersi, chodziła po swym rozległym
27 II,15|          mu na twarz, na głowę, na piersi jak krople ołowianego deszczu...~
28 II,15|          krew zalewa, że mu pękają piersi, wił się z bólu i nagle
29 II,15|            rzadziej rozdzierały mu piersi, uczuł niemoc w całym ciele
30 II,16|         rzekł Lisiecki bijąc się w piersi.~Szlangbaum zaczerwienił
31 II,17|           nie było widać głowy ani piersi, tylko spiżowe fałdy sukni.
32 II,17|          Wokulski spuścił głowę na piersi.~- Pomyśl zresztą - ciągnął
33 II,17|          od prawej do lewej strony piersi... zły stary, wrzeszczy,
34 II,17|           ludzkiej właśnie z mojej piersi chciała zrobić parawan dla