Tom,  Rozdzial

 1  I,1 |         on krzyż Pański z babą!~- One to umieją...~- Jeszcze jak! -
 2  I,5 |   zamyślenia. Niekiedy spoglądały one gdzieś ponad ludzi i poza
 3  I,5 |         mój serwis i srebra.~- Są one warte bez porównania więcej,
 4  I,8 |         dopiero przy niej nabiorą one twórczych własności; może
 5  I,9 |          No, ale co robić, jeżeli one właśnie na pieniądze czekają?...
 6  I,9 |        panna Izabela.~- Im wolno, one za to płacą - odpowiedział
 7  I,9 |          sztucznych ptaków; a gdy one milkły, rozlegał się cichy
 8  I,9 |       ruiny zamku, prawda? Stojąż one jeszcze?~- Tam właśnie,
 9  I,10|        białe po prawej. Wyglądały one jak wielkie jeże z połyskującymi
10  I,10| dziewczyny występne; czyliż oni i one nie mają więcej szlachetnych
11  I,11|          krew uderzyła do głowy.~"One!... Czy mnie choć zatrzymają?.. "~
12  I,11|     słabym uśmiechem:~- Myślę, że one nigdy nie obojętnieją...
13 II,4 |           jednak sposób, że mogły one chodzić, odpowiadać na pytania
14 II,4 |          własnym życiem. Polegały one na wmawianiu w medium rzeczy
15 II,7 |           dziecko, i wierz mi, że one bardzo prędko znajdą się
16 II,7 |           subtelniejsze zmysły, i one to, nie zaś arystokracja,
17 II,7 |         też je traktujemy. Jeżeli one jednak są przede wszystkim
18 II,8 |         różne straszydła. A jakie one są, to wiem dobrze, bo póki
19 II,8 |      trudno się temu dziwić, gdyż one stanowią jej gatunek. ~-
20 II,10|     ciekawości, oświadczyły, że i one mogą z nami pogadać. Ale
21 II,11|       spokoju do końca życia.~- I one obiecały zapomnieć?~- Nie
22 II,11|               zawołałem. - Po cóż one z nią rozmawiały o Wokulskim?...
23 II,12|     stanowią <<tego wieku>>... Co one mówią?..."~Spojrzała na
24 II,12|  zapłaciłeś, kochaj się w nich, a one...~- Bo my jesteśmy waszym
25 II,12|         ci mam życie zatruwać !.. One mówią ( słychać to podobno
26 II,13|          potem... Wąsowską.~- Jak one tulą się do siebie... jak
27 II,17|          cień przyjemności, ale i one rozpływały się w apatii.~
28 II,17|        latające... Chociaż może i one przydałyby się? - dodał
29 II,17|       polnych albo karaluchów, bo one są rzeczywistą klęską, a
30 II,17|         tylko do wielkich dam, bo one mają ciekawość do demokracji.~
31 II,17|     Zostaw pan to kobietom, a już one postarają się, ażeby ich
32 II,17|             Naturalnie. Dlaczegóż one mają być gorsze od nas?~-
33 II,19|          sprężyna, taka ślepa jak one..."~Kiedy źle kierowany
34 II,19|                szepnął Ochocki.~- One wszystkie wydają się nam