Tom,  Rozdzial

 1  I,2 |             ścierką i rzucił się do nóg przybyłemu.~- Ależ, panie,
 2  I,3 |           rękach, nawet upadanie do nóg. Stary nie ruszył się z
 3  I,4 |          skomleniem przypadać mu do nóg.~Pan Ignacy zbliża się do
 4  I,4 |         mnie parasol, albo padać do nóg tym, którzy w moim sklepie
 5  I,5 |     pieszczotami albo siedząc u jej nóg opowiadały jej tyle drobnych
 6  I,6 |           siłę w rękach, ma świat u nóg.~Właśnie Mikołaj obniósł
 7  I,6 |             można, upadłaby ojcu do nóg i błagała go, ażeby nie
 8  I,6 |      choćbym miała włóczyć mu się u nóg, choćbym miała... zabronić
 9  I,10|           było widzieć długi szereg nóg albo kasków, z połyskującymi
10  I,10|         dróżnik Wysocki upadł mu do nóg dziękując za przeniesienie
11  I,11|            dzikowi, pierś upadam do nóg, oko bystre... Ten by nie
12  I,11|        rubli rocznie...~- Upadam do nóg!... - szepnął marszałek.~-
13  I,11|             akompaniamencie łoskotu nóg i krzeseł.~Grupa szlachty
14  I,12|            dobranoc ci!~- Upadam do nóg, proszę łaski pana.~Służący
15  I,13|        którego trupa miał zawlec do nóg obrażonej panny Izabeli.~
16  I,16|            chwili znalazł się u jej nóg, ona może nawet wsunęłaby
17  I,17|           Inkasent rzucił mu się do nóg. ~- Za pozwoleniem!... za
18  I,19|                 Ja, nic... Padam do nóg wielmożnego pana... My tylko
19 II,2 |        głowy do serca, a z serca do nóg. Może nawet z nóg uciekłaby
20 II,2 |          serca do nóg. Może nawet z nóg uciekłaby do butów i gdzieś
21 II,5 |       podnieść ręki ani wyprostować nóg. ~Baron tymczasem wyjął
22 II,5 |           ani słówka upadłem jej do nóg... teraz w Warszawie zrobiłem
23 II,6 |             panie, klęczałbym u jej nóg i patrzył w oczy, szczęśliwy,
24 II,7 |            zażądała, złożyłby u jej nóg majątek, nawet życie. ~"
25 II,7 |          zgadzam się na łamanie nam nóg... Biedny ten rydz, który
26 II,8 |             pan... choćbyś mi się u nóg włóczył. Nie mogłabym żyć
27 II,10|           przy którym ja, konając u nóg pani Stawskiej, ośmielę
28 II,10|           zrobiła, gdybym upadła do nóg sędziemu i zaklęła go....~-
29 II,12|           jego życie warto złożyć u nóg takiej jak panna Izabela
30 II,14|         Zdaje mi się, że umrę u jej nóg... - mówił sobie. - No i
31 II,16| Mraczewskiego. Jak zacznie padać do nóg, skomleć, płakać, to w końcu
32 II,17|     nieprzyjacioły twoje u podnóżka nóg twoich... Za firmę i dobre
33 II,17|           instynkt, włóczycie się u nóg, gotowiście spełnić podłość,
34 II,17|            mieć władzę, a później u nóg pani błagałbym, ażebyś przyjęła