Tom,  Rozdzial

 1  I,5 |          zasnuwa szarą siecią te miejsca, gdzie byliśmy szczęśliwi
 2  I,6 |      nareszcie wyjedziemy z tego miejsca?..."~Ale choć powóz drży
 3  I,7 |     zabrał paczki i panie zajęły miejsca w powozie, panna Florentyna
 4  I,8 |         że u mnie już pan nie ma miejsca.~- Jakiż powód?:.. Przecie
 5  I,9 |     zmarłych?... Na co ta strata miejsca i murów, komu dniem i nocą
 6  I,11|           Zaczyna mi już braknąć miejsca na świecie!..." - szepnął.~
 7  I,13|            Dzwonek. Trzy konie z miejsca ruszyły cwałem.~- Yung na
 8  I,13|   postanowił zabić Wokulskiego z miejsca.~"Niech raz te łyki oduczą
 9  I,13|  oznaczyć chwili aktu zajmowania miejsca w przestrzeni) Mimo to zaczął,
10  I,13|      których kupno nie może mieć miejsca... Otóż... dziś... baron
11  I,18|       częścią z powodu skromnego miejsca, jakie zajmował, częścią,
12  I,19|       obliczu ciekawość ustąpiła miejsca zdziwieniu, a potem zmieszaniu. ~-
13 II,1 |      smutek, że nieraz, dalibóg, miejsca znaleźć nie mogę. (No, chyba
14 II,1 |          takich jak on nie ma tu miejsca, szepnął: ~- Oszukano mnie... ~
15 II,2 |          Nie mogłem ruszyć się z miejsca i tylko dlatego nie uciekłem.
16 II,2 |         aby mnie nie wypędzano z miejsca, gdzie umarło moje dziecko...
17 II,3 |        się, kilka razy zmieniają miejsca i przepraszają Wokulskiego,
18 II,6 |          w naszym powozie są dwa miejsca... - słodko zauważył baron. ~-
19 II,6 |    nietuzinkowy nie zechce zająć miejsca pośród kilku tuzinów... ~-
20 II,7 |          obecni poczęli zajmować miejsca przy stole. ~- Panie Wokulski,
21 II,7 |      zajmują oni uprzywilejowane miejsca bez zasługi i że dla utrzymania
22 II,8 |         straci nadzieję i ustąpi miejsca przy pannie Izabeli Ochockiemu.~"
23 II,8 |        walącym się murem. Z tego miejsca widać było dziedziniec zamkowy
24 II,8 |         mój kowal nie mógł sobie miejsca znaleźć na świecie. Robota
25 II,9 | życzliwością. Jestem pewny, że z miejsca zakochałby się w niej, gdyby
26 II,12|          im otwieraj, ustępuj im miejsca, za które zapłaciłeś, kochaj
27 II,13|         Całe szczęście, że wasze miejsca zajmują świeże siły.~- Nic
28 II,13|         mchem nie ruszając się z miejsca. Dla pana Szlangbaumy zawsze
29 II,13|         szału minął go i ustąpił miejsca apatycznemu spokojowi. Wokulski
30 II,15|            Dosyć!... ustąp innym miejsca w tym widowisku..."~"Dosyć!...
31 II,16|   nawymyślam. Lisiecki robi to z miejsca, więc Szlangbaum szanuje
32 II,17|           znowu niknął ustępując miejsca absolutnemu spokojowi i
33 II,17|       zawieź i... oświadcz się z miejsca... Już widzę, spółka będzie
34 II,19|         bo dla niego nie było tu miejsca..."~Wobec tych medytacyj