Tom,  Rozdzial

 1  I,2 |      jestem, ale cóż zrobię, kiedy matka mi zachorowała i musiałem
 2  I,3 |            niej tyłem), a za nią - matka naszego pryncypała, chuda
 3  I,3 |        dawał nam podarunki, a jego matka w największym sekrecie urządzała
 4  I,3 |       przez dwa pokolenia Minclów.~Matka naszego pryncypała żyła
 5  I,3 | najczujniejszym sługą sklepu; jego matka lub żona były gospodyniami,
 6  I,8 |        miejsce. Jego nieszczęśliwa matka...~- Pan Mraczewski już
 7  I,8 |      kantorku i rzekł półgłosem:~- Matka tego Mraczewskiego, Staśku,
 8  I,9 |           Moskwie.~- A jego biedna matka?... - zapytała hrabina tonem
 9  I,9 |          będzie grzeczna - odparła matka. - Lepiej uklęknij i zmów
10  I,9 |      pocałuję - szepnęła strapiona matka. - Masz tu książkę i oglądaj
11  I,9 |           tracę z dnia na dzień. I matka prześliczna kobieta. Jakie
12  I,10|           do nas panny na wydaniu. Matka, ciotka albo ojciec kupuje
13  I,11|     odpowiedział młody człowiek. - Matka moja była a ż Łęcka - rzekł
14  I,19|         nich z Żydami. Alabastrowa Matka Boska wysłuchała próśb panny
15 II,2 |      sukienki swojej córeczki. Jej matka również straciła humor,
16 II,2 |           się jeszcze mocniej. Jej matka aż drgnęła na fotelu. ~-
17 II,2 |    dziewczynka ostatecznie wyszła, matka pani Stawskiej odezwała
18 II,2 |     mateczko!... ~- Tak - ciągnęła matka z uniesieniem. - My go tu
19 II,2 |                 O nie! - przerwała matka. - Jeżeli ty jeszcze nie
20 II,2 |           o szczęściu - wybuchnęła matka. - Ono skończyło się w dniu,
21 II,8 |            chałupę jak barak, żeby matka miała gdzie gotować, ale
22 II,9 |           Pani Misiewiczowa (zacna matka pani Heleny), ile razy przyszedłem,
23 II,9 |          wysunął wargę.~W saloniku matka pani Stawskiej, jak zwykle,
24 II,10|               Zapłakują się obie z matką.~Rozumie się, że nie czekając
25 II,10|     przysiągł, że pani Stawka, jej matka, a nawet jej obecne tu przyjaciółki
26 II,10|     Wszystkie poszły do spowiedzi: matka, córka, wnuczka i kucharka,
27 II,11|            się z nią działo... Ja, matka, poznać jej nie mogłam...~-
28 II,12|        równie drogim jak Helunia i matka.~Odtąd zaczęło się dla niej
29 II,12|      najlepszą partią w Warszawie; matka napomykała, że Ludwiczek
30 II,12|           co mówisz ?... - jęknęła matka składając ręce.~- No, ale
31 II,13|     Helenko!... - zreflektowała ją matka. - Pomyśl, na co się narażasz
32 II,19|   szczodrobliwej ręki, dziękujemy: matka moja, żona moja i ja...
33 II,19|        wielkie zdarzenie. Tylko co matka wróciła z pola i nastawiła
34 II,19|      zawaliły się ze starości; ale matka mówi, że to może kowal nieboszczyk,