Tom,  Rozdzial

 1  I,2 |           jednak spadają, a przed chwilą czytałem, że flota angielska
 2  I,3 |        potok ludzki, z którego co chwila odrywał się ktoś i wchodził
 3  I,5 |         demokratów, gotowych lada chwila ruszyć do szturmu i zburzyć
 4  I,6 |        pokoju. Papo jest?~- Przed chwilą wyjechał.~- A Mikołaj?~-
 5  I,7 |            czy nie gardzisz mną?" Chwila wcześniej jest bardzo rozkoszną,
 6  I,8 |          dama, która wyszła przed chwilą?... Bardzo przepraszam za
 7  I,9 |        zameldować. Była to krótka chwila, lecz w Wokulskim gniew
 8  I,9 |     odlatującego ptactwa. Nastała chwila ciszy, w której wszyscy
 9  I,9 |        Niektórym z tych, co przed chwilą ocierali się o mnie, przed
10  I,12|        tysięcy rubli, przepadnie. Chwila jest bardzo pomyślna, gdyż
11  I,12|       zawrócił się; jeszcze przed chwilą obojętne zwierzę stało mu
12  I,13|           chce mi imponować! Była chwila, słowo honoru, że chciałem
13  I,14|            To samo myślałam przed chwilą - odpowiedziała panna Izabela
14  I,18|          tylko o tym myślał. Była chwila, że chciał wprost zapytać
15  I,18|         między łopatki. Nadchodzi chwila, w której pan Ignacy sądzi,
16  I,19|       zupełnie innym tonem, przed chwilą hałaśliwy Szpigelman. ~-
17 II,4 |        odparł Wokulski. ~- I była chwila, że chciałeś pan wyskoczyć
18 II,4 |           to na stół, gdzie przed chwilą okazywano mu nadnaturalne
19 II,4 |     wszystkim czuł, że zbliża się chwila decydującej walki pomiędzy
20 II,5 |    Chociaż, czy pan uwierzy, była chwila, że za radą szanownej prezesowej
21 II,5 |        zauważył jej pan?...~Długa chwila upłynęła, zanim Wokulski
22 II,7 |         Jak to, więc może nadejść chwila, w której pannę Izabelę
23 II,8 |            Otóż mówmy serio. Była chwila, żeś mi się pan podobał;
24 II,11|       rzeczy rozsądnie. Była taka chwila wczoraj na balu, że w naszym
25 II,12|         zaczyna się rwać.~Nastała chwila milczenia, którą szczęściem
26 II,13| obieżyświat... kopernik !...~Była chwila, że Wokulski uczuł żal do
27 II,13|       rzeczach nie myślałem przed chwilą i o ilu nie myślę? Myślę
28 II,14|      zakończyć życie... Ciężka to chwila, ale trudno. Honor...~Odpoczął
29 II,15|    ratował... Przed czym?... Była chwila, że chciał schować się pod
30 II,17|               Jak chcesz.~Nastała chwila milczenia.~- Cóż myślisz
31 II,17|       rolę na scenie, gdzie przed chwilą śmiał się, gniewał lub płakał,
32 II,17|      jakaś straszna zmora i przed chwilą znikła... Teraz dopiero
33 II,19|         tego, na co patrzył przed chwilą. Oto obiad w Hotelu Europejskim
34 II,19|   zakratowanym oknem, gdzie przed chwilą wszedł Wokulski, kiedy powrócił