Tom,  Rozdzial

 1  I,2 |               w banku osiemset rubli, aha... Do Lublina wysłać trzy
 2  I,4 |       Wokulski nagle roześmiał się.~- Aha, więc tak sądzisz? - zawołał. -
 3  I,9 |        Towarzystwa Dobroczynności...~"Aha!.." - pomyślał Wokulski
 4  I,9 |               szczytu. Albo zgnije.~- Aha!... - szepnął Rzecki. -
 5  I,9 |        zobaczył jakąś ludzką figurę.~"Aha, triumfator!" - rzekł do
 6  I,10|                spytałem podoficera.~- Aha, rozbiegli się - odparł
 7  I,10|               samych szlachciców...~- Aha!... I oskubać ich, a potem
 8  I,11|       zobaczył mur, a dalej budynek.~"Aha, Pomarańczarnia...~Potem
 9  I,12|           leżał bilet Maruszewicza.~- Aha!... Cóż ten pan mówił?~-
10  I,12|        Izabeli...- mruknął adwokat. - Aha!...~Fizjognomia i cała postawa
11  I,13| Krzeszowskiego był jakiś zmieszany... Aha!... I wiadomość o nabyciu
12  I,14|               uśmiechając się mówił: "Aha?..."~Nawet Ochocki, odwiedziwszy
13  I,17|             zuchów - żadna zasługa... Aha!..." Uderzył się ręką w
14  I,17|          znajdował się na początku. ~"Aha! - mówił - list mojej magdalenki
15  I,18|            owiec w ciasnej owczarni. "Aha, już zaczęła się licytacja!." -
16  I,19|               i kamizelki i pisał. ~- Aha!... - zawołał podnosząc
17  I,19|        Mikołaj i oznajmił lekarzy. ~- Aha!... - zawołał pan Tomasz -
18 II,1 |                   pytał sam siebie. - Aha!... Nie rób już sekretu,
19 II,1 |         Goście i chłopcy w śmiech. ~- Aha! - zawołał jeden stołownik -
20 II,2 |   przychodzimy pogadać o lokalu... ~- Aha!~Zamknęła drzwi i odeszła.
21 II,4 |                    Zdaje mi się... ~- Aha! dopiero zdaje ci się. To
22 II,4 |             lokaja w pąsowym fraku. ~"Aha!" - mruknął. ~W salonie,
23 II,4 |             więc dobre towarzystwo... Aha!...Chciałbyś jeszcze raz
24 II,9 |               chciałem powiedzieć?... Aha! We trzy, może we cztery
25 II,10|               nas dziś spotkał honor?~Aha, prawda, zapomniałam... -
26 II,10|                że chce się żenić...~- Aha - wtrąciła pani Misiewiczowa. -
27 II,11|               zuchwałemu famulusowi.~"Aha! - myślę - więc książę spostrzegł,
28 II,11|               pan miał opowiedzieć?~- Aha! właśnie o tym myślałem -
29 II,13|             to ja jadłem poziomki?... Aha, w końcu września roku zeszłego
30 II,16|               chcieli okpić, mnie...~"Aha! - myślę sobie - zaczynasz
31 II,17|               boleść. I wnet odparł:~"Aha, jest to budzenie się świadomości..."~
32 II,17|          kłopotu dziesiąty procent.~- Aha!... - wtrącił Wokulski. -
33 II,17|           blaszkę - rzekł Wokulski.~- Aha, prawda... Niech no ją pan
34 II,17|            przerwała pani Wąsowska.~- Aha!... A więc co sama pani