Tom,  Rozdzial

 1  I,6 |      gdyby wszedłszy do pełnego salonu ujrzała nagle na swym nowym
 2  I,9 |        wprowadził do pierwszego salonu, gdzie byli sami mężczyźni.~-
 3  I,9 |        Przy wejściu do drugiego salonu, gdzie było kilka dam, zastąpiła
 4  I,9 |       trwogą idąc do ostatniego salonu.~Tu pochwycił go pan Łęcki
 5  I,14|     wpuścił Wokulskiego za próg salonu... Najwyżej do gabinetu
 6  I,16|    krokiem wprowadził gościa do salonu. ~Później niejednokrotnie
 7  I,16|    usiłował zdać sobie sprawę z salonu i ze sposobu, w jaki tam
 8  I,16| Wokulskiego - to przejdziemy do salonu, a ojciec tymczasem odpisze... ~
 9  I,16|     Izabelą gabinet i weszli do salonu. Ona z gracją jej tylko
10  I,17|   odprowadziwszy Wokulskiego do salonu. - Nasi hrabiowie tworzą
11  I,19|       Mikołaj otworzył drzwi do salonu i rzekł: ~- Pan Starski. ~
12  I,19|      Mikołaj stając we drzwiach salonu. ~Rozmowa urwała się, Wokulski
13  I,19|        pożegnał go i wstąpił do salonu. Starskiego już tam nie
14 II,2 |      wprowadziła nas do pustego salonu. ~Dziwny był widok tego
15 II,2 |           Dziwny był widok tego salonu. Meble okryte ciemnopopielatymi
16 II,2 |       Nagle otworzyły się drzwi salonu i jak wryty stanął na progu
17 II,2 |    baronowa, powoli wchodząc do salonu i nie prosząc nas, ażebyśmy
18 II,2 |        a w tej chwili weszła do salonu pani Stawska... Muszę sobie
19 II,3 |      otworzył drzwi wspaniałego salonu. Wokulski o mało nie cofnął
20 II,3 |      wyszedł z powagą do innego salonu, który zdawał się być poczekalnią. ~"
21 II,3 |     usługi. Następnie wyszedł z salonu. ~"Mam gorączkę czy co?... -
22 II,4 |      Weszli na drugie piętro do salonu urządzonego równie bogato
23 II,4 |   jeszcze bardziej z okien mego salonu. Przyjmuję co wieczór. ~
24 II,4 |     wtedy co?... Natychmiast do salonu dorobkiewicza wleliby się
25 II,10|        kościach, ale wchodzę do salonu. Prawie ten sam widok. Na
26 II,12|         panny Izabeli wyszedł z salonu.~- Zawstydziłaś go - rzekła
27 II,12|        rzekła panna Izabela.~Do salonu weszli dwaj bardzo eleganccy
28 II,13|    Podaj mi pan rękę i idźmy do salonu.~Na przejściu spotkali księcia,
29 II,13|  znajomymi weszła z Ochockim do salonu, zobaczyła już pannę Izabelę
30 II,14|       spoza przymkniętych drzwi salonu nasłuchiwała, kto rozmawia
31 II,14|     głosem.~Leon otworzył drzwi salonu i prawie groźnie zawołał:~-
32 II,17|         jest, otworzył drzwi do salonu, po którym szybkimi krokami
33 II,17|        odwróciła się i wyszła z salonu. Na progu zatrzymała się