Tom,  Rozdzial

 1  I,10|         Grossmutter... Pan Rzecki przyjechał!...~Siadłem i znowu nie
 2  I,10|     śmiechem Franc. - Nasz ojciec przyjechał taczkami we dwa psy...~-
 3  I,10|      trzech tygodniach Mraczewski przyjechał stamtąd do nas wybierać
 4  I,13|            Mimo to na drugi dzień przyjechał znowu z wizytą do Wokulskicgo,
 5  I,14|       klęską i wstydem. Wprawdzie przyjechał na plac i udawał bardzo
 6  I,16|          ciotce jeszcze z Paryża, przyjechał na występy do Warszawy.
 7  I,17|     zwątpił i - prawie żałuje, że przyjechał do Warszawy... Artyści nie
 8  I,18|  uderzając go w ramię. - Kiedyżeś przyjechał?... ~- A to cała historia! -
 9  I,18|           ale jak milioner, który przyjechał do rejenta, ażeby podnieść
10  I,19|           Obecnie z Anglii, dokąd przyjechał prosto z Chin. Zawsze piękny
11  I,19|          panny Florentyny - ażeby przyjechał jak najśpieszniej... Bo
12 II,1 |           i trzeci... ~- Kiedyżeś przyjechał? - pytam. ~- Dziś rano -
13 II,1 |     Wróciłeś - mówię - czyś tylko przyjechał? ~- Wróciłem. ~- Cóż kraj
14 II,2 |   świadczyły, że gość jeszcze nie przyjechał. Po chwili z przeciwległych
15 II,3 | Piotrowiczu, twoje szczęście, żeś przyjechał... ~Wokulski przypatruje
16 II,3 |              Twoje szczęście, żeś przyjechał - mówi Suzin całując go
17 II,3 |    wszelki sposób cieszę się, żeś przyjechał; pięćdziesiąt albo i więcej
18 II,3 |      prawa?... Więc po cóż pan tu przyjechał?... - rzekła z lekkim uśmiechem. ~-
19 II,6 |        niczym. Zdawało mu się, że przyjechał tu nasycony, zatruty zgiełkiem
20 II,7 |          szepnęła jej prezesowa - przyjechał Wokulski. ~- Tylko pani
21 II,7 |          jej opowiadać: ~- Wiesz, przyjechał tu pan Wokulski... Ach,
22 II,7 |           kiedy miał zapytać, kto przyjechał? coś ścisnęło go za gardło
23 II,8 |             No cóż - myślał - kto przyjechał, musi odjechać... Rzecz
24 II,8 |     pomyślałam:~"Kupiec?... Zatem przyjechał na wieś albo starać się
25 II,10|         powóz Wokulskiego, którym przyjechał on i adwokat. Czekali nas
26 II,13|         gorąco. - Czy wie pan, że przyjechał ten znakomity skrzypek Molinari...~-
27 II,13|           Wiem, panie. Ledwiem tu przyjechał z łaski pańskiej, zaraz
28 II,16|         do pani Stawskiej i z nią przyjechał do Warszawy. Potem odwiózł
29 II,17|          go strapiony. Tegoż dnia przyjechał do Wokulskiego książę.~-
30 II,17|           roboty. Dlatego właśnie przyjechał do Warszawy, ażeby kupić
31 II,19|       Ochocki, który na kilka dni przyjechał tu z Zasławka.~Na jego widok
32 II,19|    manatki po dwu swoich żonach i przyjechał na wieś do hrabiny... do
33 II,19|     Mraczewskiego. Młody człowiek przyjechał do Warszawy niespodzianie