Tom,  Rozdzial

 1  I,6 |             rzekła zniżając głos - komu ty to mówisz?... Więc naprawdę
 2  I,6 |  zrozumiałam lepiej słowa Zbawcy: "Komu wiele dano, od tego wiele
 3  I,6 |        prosty sposób. Powiedz...~- Komu i co?... Czy ciotce, która
 4  I,8 |    Wokulski. - Zrobię, co się da i komu można, lecz osobistego szczęścia
 5  I,9 |            strata miejsca i murów, komu dniem i nocą pali się światło,
 6  I,9 |          wiedząc, dokąd udać się i komu się zameldować. Była to
 7  I,10|            wzięliśmy broń, jak się komu podobało.~- Z górki na pazurki!... -
 8  I,10|          dla Ira.~Może to się wyda komu śmiesznym, ale ja miałem
 9  I,12|             gdyby klacz wygrawszy, komu innemu przyniosła zysk.
10  I,16|  piętnaście procent nie mógłby dać komu innemu. ~"Filut!... - pomyślał
11  I,17|              Jeżeli słówko powiesz komu o naszym układzie, cofnę
12 II,2 |       zasady nie płacę za komorne. Komu mam płacić?... Za co?...
13 II,2 |         dwie schówki... Niech pani komu odstąpi ze trzy pokoje:
14 II,3 |          co to, dla kogo i przeciw komu - nie pytaj. ~Wokulski milczał. ~-
15 II,4 |       Stanisławie Piotrowiczu, już komu, ale tobie nie godzi się
16 II,5 |              Dla kogo te meble?... Komu nie podobały się obicia?..."
17 II,5 |            i zostałem przyjęty. ~- Komu się pan oświadczył?... Prezesowej?... -
18 II,5 |           ich zna? Szczęśliwy ten, komu odda serce i rękę! Co to,
19 II,8 |           ależ on niedługo postawi komu nogi na kolanach... Odwróćże
20 II,9 |     baronowa Krzeszowska wytoczyła komu?... Nikt by nie zgadł!...
21 II,9 |     Wokulski miał sklep sprzedać i komu?~- Komu?... - wtrąca Węgrowicz. -
22 II,9 |           sklep sprzedać i komu?~- Komu?... - wtrąca Węgrowicz. -
23 II,9 |         stół.~- Kto bez honoru?... Komu pan to mówisz?... Nie płacę
24 II,10|       nawet nic sprzedał kamienicy komu innemu, zdecydowała się
25 II,10|         dziś olejku?... Marzyciel! Komu to myśleć o podobnej kobiecie...~
26 II,11| paszportami!... Bóg wie, kto brał, komu oddawał, czyje wpisywał
27 II,14|         święty Jan, żebym miał dać komu dwadzieścia rubli odstępnego...~
28 II,16|          zwyczaj długo czekać, nim komu nawymyślam. Lisiecki robi
29 II,17|            Głupia otwartość!... Co komu do jego pragnień?... Po
30 II,17|       listu. ~"Taki gruby list!... Komu, u licha, chce się dziś
31 II,17|         znajdą, a choćby znaleźli, komu zaufają, jeżeli nie Żydom!...
32 II,17|    najgorszą, bo moralną... Zatruć komu szczęście potrafię, ale
33 II,17|             spytała cicho.~- Kto i komu ma przebaczać?... Pan Starski