Tom,  Rozdzial

 1  I,5 |         domu swoje karty, prosząc Boga, ażeby ich czasem nie zaproszono
 2  I,5 |       Byli też biskupi, wizerunki Boga na ziemi, wysocy urzędnicy,
 3  I,6 |       zdają się tak gorąco szukać Boga, bywają niekiedy nieszczęśliwymi
 4  I,9 |           się i dźwigał na chwałę Boga potężne gmachy. Drugi, ubogi
 5  I,9 |      włosy, profil, oczy... Prosi Boga, ażeby zmartwychwstało ich
 6  I,9 |           Jedno przychodzi błagać Boga o miłosierdzie, drugie wyrzuca
 7  I,9 |      złości. Zaczęłam prosić Pana Boga, ażeby albo starą choroba
 8  I,9 |  Wokulskiego rzekł:~- Bój się pan Boga, z Paryża ogromnie ekscytują
 9  I,10| własnością ogółu, że nie ma wcale Boga ani duszy, którą wymyślili
10  I,11|       nieszczęśliwy kraj...~- Jak Boga kocham, zaraz daję dziesięć
11  I,11|           z rozumu i z serca, jak Boga kocham...~- Przepraszam -
12  I,11|             szepnął Anglik.~- Jak Boga kocham, doświadczam emocji
13  I,11|           Proponuję więc...~- Jak Boga kocham, cudnie mówi ten
14  I,11|         co... kochany książę. Jak Boga kocham!... - rzekł marszałek.~
15  I,11|       ciebie, kochany hrabio, jak Boga kocham - odezwał się otyły
16  I,13|           na mnie... na mnie, jak Boga kocham!..."~Mimo to na drugi
17  I,17|            pisała - kiedy z łaski Boga ma takie duże fundusze,
18  I,18|        Jestem pewny, że ten prosi Boga, ażeby jego dom poszedł
19  I,18|           Ja nie śpieszę się, jak Boga kocham. Już trzy lata, mówię
20  I,19|         podziwu. ~- A bój się pan Boga, panie Ignacy - zawołał -
21  I,19| Florentyna mówiąc: ~- Cicho!.. na Boga, cicho!... Niech pan Szpigelman
22  I,19|         siebie gniew miłosiernego Boga, który tak troskliwie opiekuje
23 II,1 |       nawet, jeżeli chcesz, wobec Boga. Ale wasza głupia cywilizacja,
24 II,1 |          kilku stron miłosiernego Boga. Zaraz po obiedzie zbierała
25 II,4 |          możesz na siebie obrazić Boga. ~Nieładnie!... Najgorsze,
26 II,10|          Wokulski to widać nie ma Boga w sercu, żeby sprzedać dom
27 II,11|         Janem wesele...~- Bój się Boga, ależ Ludwiczek?...~- Umarł,
28 II,12|          w obie ręce? ~- Ach, jak Boga kocham!... Nie chcę być
29 II,12|         więc i cóż ?...~- Bój się Boga, co mówisz ?... - jęknęła
30 II,13|        zrobię kasjerką.~- Bój się Boga, dajże spokój!... - zawołał
31 II,15|     śmiele rzec może, mam obrońcę Boga, nie spadnie na mnie żadna
32 II,17|           Szlangbaumem... Bój się Boga, Stachu! czyby to była rzecz
33 II,19|          czy ma zamiar nawet Pana Boga kokietować, czy tylko chce