Tom,  Rozdzial

1001 II,17|              samego to zaniepokoiło. Pani Wąsowska mówiła dalej:~-
1002 II,17|           cierpienia...~- Przysięgam pani, że od dziesięciu tygodni
1003 II,17|          jestem ocalony, i to dzięki pani...~Głos mu drżał. Wziął
1004 II,17|            całował prawie namiętnie. Pani Wąsowskiej zdawało się,
1005 II,17|             Milcz pan!... - zawołała pani Wąsowska. - Nie przeczę,
1006 II,17|              stałości~- Nie, miałaby pani tylko dowód cudownej kuracji -
1007 II,17|         mówisz na serio?...~- Czyliż pani nie widzi, jaki jestem szczęśliwy?...
1008 II,17|         należę do siebie... Niech mi pani wierzy, że jest to cud,
1009 II,17|             oczy.~- Przede wszystkim pani... A następnie temu, że
1010 II,17|          Może.~- Zapewne jest nią ta pani... pani Sta... Sta...~-
1011 II,17|          Zapewne jest nią ta pani... pani Sta... Sta...~- Stawska?...
1012 II,17|              Nie. Prędzej byłaby nią pani.~Pani Wąsowska podniosła
1013 II,17|             Prędzej byłaby nią pani.~Pani Wąsowska podniosła się z
1014 II,17|          między nami wojna - odparła pani Wąsowska.~- Ostrzegam, żebym
1015 II,17|              władzę, a później u nóg pani błagałbym, ażebyś przyjęła
1016 II,17|          mnie za swego niewolnika...~Pani Wąsowska odwróciła się i
1017 II,17|                Kąsałbym ją..."~Widmo pani Wąsowskiej tak go prześladowało
1018 II,17|              między nimi najczęściej pani Wąsowska; to znowu widział
1019 II,17|              pannie Izabeli, tylko o pani Wąsowskiej. Oczywiście,
1020 II,17|            mówił. - Tamtą wyrugowała pani Wąsowska, a panią Wąsowską
1021 II,17|              śniadanie, wszedł lokaj pani Wąsowskiej i oświadczył,
1022 II,17|          Wąsowskiej i oświadczył, że pani czeka w powozie.~Gdy wybiegł
1023 II,17|       powozie.~Gdy wybiegł na ulicę, pani Wąsowska kazała mu wsiąść.~-
1024 II,17|             panie Wokulski - zaczęła pani Wąsowska. - Musi ocknąć
1025 II,17|              poranioną myszą?...Nie, pani, ja nie potrzebuję pocieszycielek,
1026 II,17|                Proszę?... - zawołała pani Wąsowska. - Myślałby kto,
1027 II,17|         udało mi się zrobić majątek.~Pani Wąsowska zatrzymała się
1028 II,17|            Mianowicie?... - zapytała pani Wąsowska.~- Że jest gatunek
1029 II,17|         haremy na Turcję. Widzi więc pani, że damy nic mają powodu
1030 II,17|                  zapytała ironicznie pani Wąsowska.~W Wokulskim zakipiał
1031 II,17|             zakipiał gniew...~- Nie, pani - odparł - tylko mam przyjaciela
1032 II,17|              wierność!... - szepnęła pani Wąsowska.~- Przynajmniej
1033 II,17|             mamy od niej spodziewać.~Pani Wąsowska przygryzła wargi
1034 II,17|          poglądy.~- Ja myślę, proszę pani, że na to szkoda czasu,
1035 II,17|              Ujazdowskiej i myślał o pani Wąsowskiej.~"Głupstwo!...
1036 II,17|            później oddano mu list od pani Wąsowskiej, gdzie na kopercie,
1037 II,17|              na kilka minut - pisała pani Wąsowska - gdyż mam bardzo
1038 II,17|            pół godziny później był u pani Wąsowskiej; w przedpokoju
1039 II,17|           już gotowe do drogi kufry. Pani przyjęła go w swoim gabinecie
1040 II,17|              zaczęła obrażonym tonem pani Wąsowska. - Wczoraj cały
1041 II,17|                Przecież zabroniła mi pani przychodzić do siebie -
1042 II,17|           przed wyjazdem?..~- Kiedyż pani jedzie?...~- Tak... w listopadzie...
1043 II,17|              jak wszyscy! - zawołała pani Wąsowska.~- To niech pani
1044 II,17|            pani Wąsowska.~- To niech pani kupi teraz.~- A jeżeli do
1045 II,17|          franki stanieją?~- To niech pani odłoży kupno do grudnia.~-
1046 II,17|       powtórzył Wokulski. - Niech mi pani z łaski swej powie, jaka
1047 II,17|      nieznanych wielbicieli?... Nie, pani, już mam dosyć tych wyścigów,
1048 II,17|             to niskie!... - zawołała pani Wąsowska. - Więc za jeden
1049 II,17|             owych błędów, to pozwoli pani, ażebym miał własna opinię;
1050 II,17|                   surowo zapytała go pani Wąsowska.~- Ja już nic nie
1051 II,17|           siebie i adoratorów... Czy pani domyśla się, jak musieli
1052 II,17|       obsypywani względami?... I czy pani czuje, co to za piekło być
1053 II,17|             że jest niezasłużony?...~Pani Wąsowskiej drżały usta;
1054 II,17|                 wtrąciła.~- Eh, nie, pani... Skrzywdzona ludzka godność
1055 II,17|            nieodwołalne?...~- Proszę pani, rozumiem kobietę, która
1056 II,17|              Jeszcze słówko - rzekła pani Wąsowska powstając. - Wolno
1057 II,17|                 Żegnam pana.~- Życzę pani szczęścia...~- O!... - westchnęła
1058 II,17|          Szuman nie ma racji?.. "~Od pani Wąsowskiej pojechał do mieszkania
1059 II,18|           dzisiaj kurierek, w którym pani baronowa Krzeszowska nazywa
1060 II,18|            Mraczewski oświadczył się pani Stawskiej i po krótkim wahaniu
1061 II,19|         prezent dla córeczki pięknej pani Stawskiej rozumiem - dodał
1062 II,19|              a w końcu napomknął, że pani Stawska waha się przyjąć
1063 II,19|    Mraczewski - ale wiem i o tym, że pani Stawska miała do Wokulskiego
1064 II,19|                rzekł - to prawda!... Pani Stawska może przyjąć zapis
1065 II,19|          nade wszystko tej poczciwej pani Helenie..."~W sklepie Rzecki
1066 II,19|           dwa długie listy: jeden do pani Stawskiej proponując, ażeby