Tom,  Rozdzial

 1  I,10|   czerwieńsze oczy niż zwykle.~- Stachu - rzekł pokornym głosem -
 2  I,10|     dzisiaj nie powie mi czego o Stachu, to już chyba nigdy nic
 3  I,10|       ale szczerze, co myślisz o Stachu?... Bo on mnie niepokoi.
 4  I,13|          odezwał się:~- Uważasz, Stachu, to są ludzie wysoce honorowi.
 5  I,13|           Zawsze jednak, kochany Stachu, rozejrzyj się w sytuacji,
 6  I,17|        niekontent. ~- Wiesz, mój Stachu - odezwał się, gdy zostali
 7  I,18|      znika w bramie kamienicy. ~"Stachu, wróć się!..." - krzyczy
 8  I,19|         kiedy pojadę. ~- To źle, Stachu. Pięćdziesiąt tysięcy rubli
 9  I,19|       nawet uściski... Wierz mi, Stachu, ja nie jestem tak naiwny,
10 II,1 |    patrząc bezmyślnie w okno. ~- Stachu... ~Ocknął się - i znowu
11 II,1 |      rzekłem: ~- Tobie coś jest, Stachu?... Powiedz, co ci jest.
12 II,1 |        nie o dawnych czasach i o Stachu? I tym sposobem stanęła
13 II,1 |   Minclom. Musiał im coś mówić o Stachu, gdyż na drugi dzień zbiegła
14 II,1 |  stolików i przypatrywał się. ~- Stachu - mówiłem nieraz - strzeż
15 II,1 |   podsunąłem mu projekt: ~- Idź, Stachu, do teatru... Grają dziś
16 II,5 | objaśniwszy, o co chodzi. ~- Mój Stachu - odparł subiekt spuszczając
17 II,9 |        Wokulskiego.- Proszę cię, Stachu - dodałem nieco ochłonąwszy
18 II,10|          dwa ruble dziennie?~Oj, Stachu, Stachu!.:. dlaczego byś
19 II,10|      ruble dziennie?~Oj, Stachu, Stachu!.:. dlaczego byś ty się
20 II,11|     wczoraj na balu, że w naszym Stachu obudził się lew i kiedy
21 II,11|          rzeczy biorąc, jeżeli w Stachu zbudziło się jakieś gorętsze
22 II,13|    nareszcie - pogadać z panem o Stachu...~Doktór niecierpliwie
23 II,17|    podstępnie, a po wtóre... ty, Stachu, już nie będziesz z nami
24 II,17|         naprzód... Pomyśl o tym, Stachu!...~Uściskał Wokulskiego
25 II,17|    prawił czytając.- No, kochany Stachu, dziś nie ma już żadnej
26 II,17|          rzekł:~- Żeń się z nią, Stachu, żeń... Uszczęśliwisz kobietę,
27 II,17|    Szlangbaumem... Bój się Boga, Stachu! czyby to była rzecz rozsądna
28 II,17|       Kompletny chaos!..~- Masz, Stachu, mózg przewrócony... To
29 II,17|      przerażeniem.~- Żle robisz, Stachu - odzywał się nieraz. -
30 II,17|       wołanie:~- Hej!... hej!... Stachu!...~Wokulski odwrócił głowę
31 II,17|         począł mówić:~- Widzisz, Stachu, ja już miarkuję, że mi
32 II,19|     Słyszałeś pan, co on mówił o Stachu?.. - spytał Rzecki.~- Ma