Tom,  Rozdzial

 1  I,3 | sławniejszy od Beaconsfielda i - któż dziś o nich pamięta? Tymczasem
 2  I,4 |        No, to wcale niedużo...~- Któż to? - zapytał Ignacy. --
 3  I,5 |      zasługa. Zresztą, mój Boże, któż nam broni mieć na dnie duszy
 4  I,6 |        idee, i zacznę działać.~- Któż to jest? - spytała panna
 5  I,6 |        gbura. Czy ty go znasz?~- Któż by dziś nie znał Wokulskiego -
 6  I,6 |          szepce panna Izabela. - Któż to jest ten Wokulski, który
 7  I,11| tkaninami, lecz jutro i pojutrze któż zabroni nam naradzić się
 8  I,11|       swoim mikroskopem i lampą; któż wie zatem, czy nie uda mu
 9  I,17|   łatwiej dostać robotę, a tu... któż mnie przyjmie? - szepnęła. ~-
10  I,18|          tego Rossiego... ~- Ba, któż by Rossiego nie uwielbiał! -
11  I,18|        przejściem w rozmowie. ~- Któż by, jeżeli nie Wokulski -
12 II,2 |    zniecierpliwiony rządca. ~- A któż winien, że pan nie przychodzi
13 II,2 |    sposób wyzyskiwać niedolę. ~- Któż ją wyzyskuje? - spytałem. -
14 II,3 |    Jumart niecierpliwi się... ~- Któż jest pan Jumart? - spytał
15 II,4 |         Czasu było dosyć, ale... któż mnie zrobił jej medium?.." ~
16 II,4 |            myślał Wokulski. - Bo któż to miłość przedstawiał mi
17 II,4 |          zatruła twoje życie, to któż zatruł ją samą? I dlaczego
18 II,5 |          podobnego lekkoducha. ~-Któż więcej? - pytał Wokulski. ~-
19 II,5 |     człowiek - rzekł Wokulski. - Któż jeszcze bawi u prezesowej?... ~-
20 II,6 |       boś straciła złudzenia!" A któż ją z nich okradł, jeżeli
21 II,7 |              Fe! panie Julianie, któż tak mówi?... ~- Tak, nieznośna
22 II,8 |          ona lubi Ochockiego (bo któż by go nie lubił?), ale za
23 II,9 |         który z nas obraził.~- A któż to jest ten pan Maruszewicz? -
24 II,9 |      zaczął śmiać się adwokat. - Któż by inaczej robił, szanowny
25 II,10|    mieszkaniu pań.~- Prawda, ale któż się tego spodziewał? - odparła
26 II,11|        co innego służyć Żydom.~- Któż więc im będzie służył?...
27 II,11|        To Szlangbaum kupuje?~- A któż by inny? Klejn, Lisiecki
28 II,13|         To stan przejściowy.~- A któż panu zaręczy, że marzycielstwo
29 II,14|       wieczność będę ją widział. Któż wie, czy życie przyszłe
30 II,17|        niczego nie dowodzi. Lecz któż zresztą broni panom zebrać
31 II,17|        Pan jesteś wyjątkiem...~- Któż panom zaręczy, że nie znaleźlibyście
32 II,19|          giną, wy wyjeżdżacie... Któż tu w końcu zostanie?...~-