Tom,  Rozdzial

 1  I,2 |         i poszedł za gablotkę z miną bankiera, który złożył na
 2  I,3 |         i z najdobroduszniejszą miną począł ciągnąć za sznurek
 3  I,3 |    robiąc to wszystko z żałosną miną człowieka, któremu nie pozwalają
 4  I,8 |         kręcił się po sklepie z miną panicza, który przyszedł
 5  I,10|   pytałem go z najobojętniejszą miną, kto jest owa dama.~- Podobała
 6  I,10|      chodzić po pokojach z taką miną, że mnie po prostu wzięła
 7  I,11|     robili o nim uwagi.~- Bycza mina! - szepnął otyły marszałek
 8  I,12|   dyrektor zakładu, mężczyzna z miną wojskową, w granatowej kurtce,
 9  I,13|   przejechał na Sułtance Yung z miną człowieka, który się nudzi.~-
10  I,13|   towarzysza, który z uroczystą miną coś przełknął.~- Na nasze
11  I,18|       odparł ogrodniczek z taką miną, jakby owym krzywym nożem
12  I,18|         spokojnie, a jegomość z miną łajdaka zbliża się do baronowej
13  I,18|        szafirowych okularach, z miną zakrystiana, i mówi: ~-
14  I,18|         szafirowych okularach z miną zakrystiana. - Znam ten
15  I,18|  baronowa jegomościa z łajdacką miną. - Kto jest ten w niebieskich
16  I,18|         warto wtrąca jegomość z miną łajdaka. ~Baronowa triumfalnie
17  I,18|    osobie jegomościa z łajdacką miną. ~Pan Łęcki patrzy na niego
18  I,19|      stał w progu z zakłopotaną miną i przebierając palcami po
19 II,1 |       krótko ostrzyżonym łbem i miną zbója. To był Stach Wokulski
20 II,3 |         przyjść? - pytał gość z miną bardzo zdesperowaną. ~-
21 II,4 |   chwili ukazała się baronowa z miną osoby obrażonej, która gotowa
22 II,5 |       ogniotrwałą i z uroczystą miną wydobył stamtąd list Suzina. ~-
23 II,6 |      brzozowym fotelu i mówił z miną znudzoną, uderzając szpicrózgą
24 II,9 |         nowy garnitur. Przy tym mina, jakby jednej nitki nie
25 II,9 |        się. Owszem, z najlepszą miną zatarł ręce i rzekł śmiejąc
26 II,10|          objaśnił pan Maleski z miną lorda.~Sędzia zwrócił się
27 II,12|        niej Rzecki; przyszedł z miną zakłopotaną, gdy mu wszystko
28 II,17|  początku przypatrywał mu się z miną niespokojną; stopniowo jednak
29 II,17|        podniosła się z fotelu z miną bardzo uroczystą.~- Rozumiem -
30 II,19|        przyszedł do Rzeckiego z miną zakłopotaną. Rozmawiał urywkowo,
31 II,19| Maruszewicz z mocno zafrasowaną miną.~- No, wyobraź pan sobie -