Tom,  Rozdzial

 1  I,4 |      dodał z naciskiem.~Wokulski cofnął się. Zastanowił się i odparł
 2  I,7 |        przeszkadza pryncypałowi, cofnął się. Wokulski znowu wpadł
 3  I,8 |        na okuciach. Lisiecki już cofnął się od niej rozgniewany,
 4  I,8 |         kimś na ulicy, lecz wnet cofnął się, aby swego towarzysza
 5  I,8 |       Potem znowu wszedł i znowu cofnął się zadzierając do góry
 6  I,8 |          taki piękny.~Pan Ignacy cofnął się. Panowie Lisiecki i
 7  I,11|       Wokulski.~Obdarty człowiek cofnął się. Na lewo od drogi widać
 8  I,12|   śliczne nogi. Istotnie ładne."~Cofnął się znowu w bramę i począł
 9  I,13|     odparł cicho Wokulski.~Baron cofnął się o krok.~- Ach... c'est
10  I,13|  wszystko narazi..."~Wokulski aż cofnął się z fotelem. Ten zarzut
11  I,14| nieugiętego człowieka; nie tylko cofnął się, ale nawet dał Mraczewskiemu
12  I,16|     uderzył dwa razy. Pan Tomasz cofnął się w głąb gabinetu i usiadłszy
13  I,17|          panią... ~Ukłonił się i cofnął do swego gabinetu. ~Dziewczyna
14  I,18|        właśnie przyszło na myśl, cofnął się czym prędzej z oranżerii
15  I,19| zamigotało rozmarzenie. Wokulski cofnął się do bocznego stołu. Panna
16  I,19|       może taniej... ~Pan Tomasz cofnął się, rozłożył ręce, następnie
17 II,1 |           wczoraj!... - odparł. ~Cofnął się od walizki i pomyślał
18 II,2 |          młodzieniec ostatecznie cofnął się do pokoju i zamknął
19 II,2 |       się z krzeseł, Maruszewicz cofnął się w głąb drugiego pokoju
20 II,3 |   wypowiedział zniżonym głosem i cofnął się na korytarz. ~Wokulski
21 II,3 |      salonu. Wokulski o mało nie cofnął się zobaczywszy złocone
22 II,4 |           pytał Geist. ~Wokulski cofnął się z krzesłem. ~- Niech
23 II,4 |        pożegnał go jeszcze raz i cofnął się do laboratorium. Gdy
24 II,5 | kilkudziesięciu nowych kupców, a cofnął się ledwie jeden, dawny,
25 II,5 |         łaskaw.... ~Nadkonduktor cofnął się i przymknął drzwi, a
26 II,8 |       chwili Wokulski gwałtownie cofnął się; coś mignęło mu przed
27 II,9 |          więc w pierwszej chwili cofnął się zdziwiony; potem objął
28 II,17|          aresztowany...~Wokulski cofnął się z krzesłem.~- Klejn
29 II,17|       dla dogodzenia zemście nie cofnął się przed najniższymi środkami...~-
30 II,19|            Proszę pana....~Nagle cofnął się, wybiegł do sieni i
31 II,19|   spojrzał na szezlong i również cofnął się...~- Biegnij po doktora