Tom,  Rozdzial

 1  I,5 |           między nimi nie wywołało zbyt wielkiego oburzenia, ponieważ
 2  I,11|      prędko zauważyła, że Wokulski zbyt nabożnie przypatruje się
 3  I,11|        rwące się z cugli konie idą zbyt wolno.~Znalazłszy się w
 4  I,11| granatowych czapkach z daszkami, w zbyt obszernych butach, w ciasnych
 5  I,12|          tonem, który nie zdradzał zbyt wielkiego zachwytu.~W tej
 6  I,14|          niepodobna trzymać się na zbyt etykietalnej stopie z człowiekiem
 7  I,15|     odznaczający się, jak wiadomo, zbyt dokładną znajomością zasługi
 8  I,16|         Tomasz nie wydał pieniędzy zbyt prędko. ~- I na to zgoda -
 9  I,17|            na myśl, że nie jest to zbyt świetnym prezentem dla panny
10  I,18|       znowu...Wokulski ma przecież zbyt wiele rozumu, ażeby mógł
11  I,18|   spoglądając na drzwi. - Pan żąda zbyt wysokiej ceny... Sto dwadzieścia
12  I,19|            wniosku, że my wkładamy zbyt dużo serca w zabawę nazywaną
13 II,1 |         dowodziłem pannie Kasi, że zbyt mało znam jej ojca, ażebym
14 II,2 |        pełną, lecz nie zdradzającą zbyt wielkiej inteligencji. Ukłoniła
15 II,2 |        Znajomość nasza - rzekłem - zbyt jest krótką, ażebym śmiał... ~-
16 II,3 |         ale... rzecz jest ważna... zbyt ważna...W tych dniach zrobiłem
17 II,3 |            artyzmem i nie brać jej zbyt poważnie. ~Wokulski poruszył
18 II,6 |            wpływy? Małżeństwo jest zbyt doniosłym aktem, ażeby przystępując
19 II,6 |      Przede wszystkim nie używajmy zbyt silnych wyrazów, które wcale
20 II,7 |           ogóle nie traktujemy ich zbyt poważnie; poważniej i uroczyściej
21 II,7 |   przyjaciel może nie ma powodu do zbyt wielkiej uciechy,. Starski
22 II,8 |          Ponieważ milczenie trwało zbyt długo, więc odezwała się
23 II,11|         radco - mówię - jesteś pan zbyt poważnym człowiekiem, ażebyś
24 II,12|      Izabeli, albo, o ile nie były zbyt dojrzałymi, rade były uszczęśliwić
25 II,13|           prawa.~- O panie, to już zbyt ostre! - zgromiła go pani
26 II,15|         kiedy nawet papo nazywa go zbyt hojnym...~- A sprawa z panem
27 II,17|  nienawidzieć ?...~- No, nienawiść zbyt silne słowo.~- Dajże spokój,
28 II,17|             drugi raz oceniasz ich zbyt wysoko...~- Gardzę jednostkami,
29 II,17|  przechodniów, i po prostu bał się zbyt daleko odchodzić od mieszkania.
30 II,19|            od Szlangbauma, któremu zbyt wiele zależy na tym, ażeby