Tom,  Rozdzial

 1  I,1 |           Irkucka.~- Heca, panie! - westchnął ajent handlowy.~- Nie koniec
 2  I,2 |         wojny nie będzie. Zresztą - westchnął pan Ignacy - co nas obchodzi
 3  I,7 |         mnie patrzyła, to ach!... - westchnął Mraczewski, jedną rękę kładąc
 4  I,8 |           że wszyscy muszą zginąć - westchnął ubogi człowiek.~Wokulski
 5  I,8 |   skuzynowani ze mną, ale cóż!... - westchnął spoglądając w lustro. -
 6  I,10|          się też po co rodzić!... - westchnął oparty na karabinie Katz,
 7  I,11|           serce.~"Na nieszczęście - westchnął - dziś nie wolno zabijać
 8  I,15|            swego balkonu, mimo woli westchnął przypomniawszy sobie, że
 9  I,15|               Domyślałem się tego - westchnął fryzjer. - W szanownym panu
10  I,16|            takiego plenipotenta (tu westchnął), nie pozbyłbym się majątku...
11  I,18|         oddawałem się rozpuście!" - westchnął nieszczęsny pan Ignacy.
12  I,18|             Nie mnie się podobała - westchnął Rzecki - tylko myślałem,
13 II,1 |              Co ja tam zrobię!... - westchnął Stach. ~- Ty jeden niewiele.
14 II,2 |          sklepie... Piękny sklep! - westchnął. - Z takich sklepów rodzą
15 II,2 |            Paryża... ~- Paryż!... - westchnął rządca. - nam Paryż jeszcze
16 II,2 |          nas ich nie miał! - ciężko westchnął rządca. ~Skrzypnęły drzwi
17 II,4 |             O, gdyby oni żyli!... - westchnął. ~- Dlaczego dopiero jutro? ~-
18 II,4 |           Chociaż z tobą!... ~Suzin westchnął, zmarszczył brwi i znowu
19 II,4 |        słuchał z uwagą. Suzin znowu westchnął i ciągnął dalej: ~- I z
20 II,4 |             to razy czytałem!..." - westchnął biorąc książkę do ręki. ~
21 II,5 |             marzyciel, mój stary! - westchnął Wokulski i przerwał rozmowę.
22 II,6 |             mi pani daje dymisję! - westchnął komicznie Starski. ~- Pan
23 II,6 |           ożenię się z tą kobietą - westchnął Ochocki, serdecznie witając
24 II,7 |         ponieważ mówiąc to, z cicha westchnął spojrzał na nią przelotnie,
25 II,7 |            wolno było kiedy mieć! - westchnął Starski. ~- Prawdziwe szczęście
26 II,8 |              nie jeździłem żadnym - westchnął Starski - ale w tej chwili
27 II,13|        binokle.~- Piękne kobiety! - westchnął pan Malborg. ,~- A każda
28 II,16|            pytam.~- Otóż nie wiem - westchnął.~Padł na krzesło, aż zatrzeszczało,
29 II,17| Żydowszczyzna w naszej spółce!... - westchnął książę. - Oni nawet na posiedzeniach
30 II,19|        Tysiące?...~- Niestety!... - westchnął Ochocki. - Wyobraź pan sobie