Tom,  Rozdzial

 1  I,5 |        wielkie rodziny.~" I nie ma szczęścia w małżeństwach" - dodawała
 2  I,8 |        komu można, lecz osobistego szczęścia nie wyrzeknę się, to darmo..."~
 3  I,9 |           nie na zapewnienie sobie szczęścia? Co mnie obchodzą jakieś
 4  I,11|        Belu, że pieniądze nie dają szczęścia. Ten Wokulski zrobił świetną
 5  I,13|      opłakanym położeniem.~"Trzeba szczęścia - wzdychał - ażeby mieć
 6  I,13|            tle odgłosów spokojnego szczęścia natury dziwnie odbijało
 7  I,15|         chlubą narodu... Pracę dla szczęścia - rozumiem, ale pracy dla
 8  I,15|        wieki sławy oddam za chwilę szczęścia i dziwię się tylko mojej
 9  I,16|       mucha więcej ma mocy, czci i szczęścia aniżeli Romeo..." Wiadomość
10  I,16|      więcej ma mocy, więcej czci i szczęścia aniżeli Romeo. Jej wolno
11  I,16| błogosławieni nie doznają wyższego szczęścia aniżeli ja w tej chwili." ~
12  I,17|    szczęściem. ~- Pan sądzi, że są szczęścia, które warto opłacić krótszym
13  I,19|      zawołała - że zesłał wam tyle szczęścia I Cóż to, podobno Tomasz
14 II,5 |          Ja wolę innym przysporzyć szczęścia i sam być szczęśliwym..." ~
15 II,5 |        całe życie nie dała mi tyle szczęścia, ile to dziecko w ciągu
16 II,6 |          ani jej nie dam zupełnego szczęścia. Jedyną zaś pociechę mam
17 II,6 |     tysięcy rubli rocznie nie daje szczęścia, cóż go da? ~- Można je
18 II,8 |            odpowiedziałby, że snem szczęścia, jedną z tych epok w życiu,
19 II,8 |           że dziś pracuję dla mego szczęścia, a wówczas dla szczęścia
20 II,8 |           szczęścia, a wówczas dla szczęścia innych, którzy tymczasem
21 II,10|          chyba nawet nie może mieć szczęścia do kobiet.~- Ach, co też
22 II,10|      staruszka. - On nie może mieć szczęścia do kobiet?~- No, przecież
23 II,10|        będę mogła sprawić jej tyle szczęścia, ile dziś jedną lalką -
24 II,13|           pani, już nie mam innego szczęścia na świecie; została mi pani
25 II,14|      kuzynie, ani za grosz nie mam szczęścia. Pół majątku przegrałem,
26 II,14|          Nie, ja stanowczo nie mam szczęścia!... Oto i teraz. Myślałem,
27 II,17|       cierpień, z gruzów ludzkiego szczęścia. I nawet nie zadaje pan
28 II,17|   szczęśliwy, do rozsądnego bowiem szczęścia potrzeba: co dzień jadać
29 II,17|          Żegnam pana.~- Życzę pani szczęścia...~- O!... - westchnęła
30 II,19|            posmutniał.~"Dopomóc do szczęścia jeden drugiemu nie potrafi -