Tom,  Rozdzial

 1  I,6 |              Ależ, Belciu!... - przerwała ożywiając się panna Florentyna. -
 2  I,6 |        Zagustować we mnie?... - przerwała ze śmiechem panna Izabela. -
 3  I,6 |   powątpiewający.~- Posłuchaj - przerwała panna Izabela. - Od roku
 4  I,7 |     którą dopiero panna Izabela przerwała odezwawszy się pięknym kontraltem:~-
 5  I,7 |        Izabeli.~- Otóż nie... - przerwała panna ze śmiechem. - Pięć
 6  I,7 |     zysku?... Dlaczegóż to?.. - przerwała mu z pośpiechem.~- Dlatego,
 7  I,7 |   ciotką.~- Chcesz powiedzieć - przerwała panna Izabela - że muszę
 8  I,7 |         nie mam jeszcze odwagi.~Przerwała się rozmowa. Panie milcząc
 9  I,9 |       sercu?"~Dalszy bieg myśli przerwała mu smutna, brzęcząca melodia.
10  I,9 |      jada...~- I to nieprawda - przerwała. - Ten stary pan nic przecie
11  I,9 |    brygadzie, drugiej dywizji - przerwała prezesowa. - Widzisz, moje
12  I,16|       nie ma nic przeciw temu - przerwała panna Izabela uśmiechając
13  I,16|       wszystkim. ~- Panie!... - przerwała z uśmiechem panna Izabela -
14  I,17|         tego już za wiele!... - przerwała jej panna Izabela ze śmiechem. -
15  I,17|  uznanie... ~- Za pozwoleniem!- przerwała mu śmiejąc się. - W tej
16  I,19|      Jak to trzydzieści trzy? - przerwała panna Izabela. - Dziesięć
17  I,19|         list od Krzeszowskiej - przerwała mu panna Izabela. - Oo?...
18 II,2 |      oczy. ~- Ależ naturalnie - przerwała mi - że musicie ich wypędzić...
19 II,2 |        groszy... ~- Mateczko! - przerwała pani Stawska, błagalnie
20 II,2 |     Mamo, dosyć!... ~- O nie! - przerwała matka. - Jeżeli ty jeszcze
21 II,6 | Wąsowskiej... ~- O, mój panie - przerwała zarumieniona wdowa - mówisz
22 II,6 |          zamiast się tłomaczyć -przerwała prezesowa. Ochocki podał
23 II,6 |       Może o tym nie wiedzieć - przerwała wdówka. ~- Ach, więc mamy
24 II,7 |  Wąsowska. ~- Dajże mu spokój - przerwała prezesowa. - Mężczyźni lubią
25 II,9 |         nieszczęśliwa kobieta - przerwała pani Stawska. - Straciła
26 II,10|        względem, panie Rzecki - przerwała. - Że on jest w niebie,
27 II,10|   Umrzemy, chcesz powiedzieć? - przerwała staruszka. - O, nie mów
28 II,15|        ale...~- Zapewniam cię - przerwała panna Izabela - że oddałby
29 II,17|    trwało parę minut, nareszcie przerwała je pani.~- Słyszałeś pan,
30 II,17|    Wyłączmy kwestie pieniężne - przerwała pani Wąsowska.~- Aha!...