Tom, Rozdzial
1 I,9 | do Wokulskiego. - Kuzynka pozwoli?...~- Bardzo proszę - odparła
2 I,9 | kleszczami.~- Może pan choć wina pozwoli? - pytała panna Izabela
3 I,9 | Zbliżyła się hrabina.~- Pozwoli książę?... - rzekła. - Panie
4 I,10| Krasnegostawu.~- Niech wielmożny pan pozwoli jego zabrać - prosił zdjąwszy
5 I,10| dziecko.~- Może wielmożny pan pozwoli się jej przysiąść... To
6 I,10| Franc oświadczył, że nie pozwoli na taką maskaradę przy ślubie,
7 I,10| Szumana ; a On chyba nie pozwoli zmarnować się Stachowi..."~
8 I,12| onieśmielonym aniżeli wczoraj.~- Pozwoli pan - odezwał się Maruszewicz
9 I,13| do panny Izabeli:~- Czy pozwoli pani, ażebym na jej ręce
10 I,15| przeszkoda, która znowu mu nie pozwoli zbliżyć się do panny Izabeli?
11 I,19| mego kantoru i jeżeli pan pozwoli, ureguluję rachunki. Duża
12 I,19| mieszkanie?.. ~- O, tak. Może pozwoli pan - mówił Wokulski wydobywając
13 II,1 | nagłe. - Może Jaś Mincel?... Pozwoli pani, że choć byłem szczerym
14 II,2 | składu po ojca... A pan może pozwoli do saloniku... ~Między mną
15 II,2 | zabrakło cierpliwości. ~- Pozwoli pan zrobić uwagę - odezwałem
16 II,2 | się rzekłem ozięble: ~- Pozwoli pani baronowa, że w tej
17 II,2 | prawdziwego szlachcica rzekł: ~- Pozwoli pani zaprezentować: pan
18 II,2 | się, i zaczął bełkotać: ~- Pozwoli pani zaprezentować sobie:
19 II,3 | Prywatnie?... W takim razie pozwoli pan, że usiądę. Przedstawienie
20 II,5 | przy sobie i jeżeli pan pozwoli... Pan jest znawcą klejnotów?... ~"
21 II,6 | oprzytomniał i rzekł: ~- Pozwoli pani, że przedstawię pana
22 II,6 | odezwała się: ~- Babcia pozwoli nam osiodłać dwa konie:
23 II,6 | dzięki zbiorowym usiłowaniom pozwoli prawić sobie banalne oświadczyny,
24 II,7 | silne aniżeli słuszne. ~- Pozwoli mi pani zadać jedno pytanie? -
25 II,7 | humorze. ~- Czy i mnie nie pozwoli pani ucałować swej rączki?... -
26 II,8 | Właśnie, jeżeli pani pozwoli, pojadę na Zasław. Obejrzę
27 II,11| chyba on kpić ze siebie nie pozwoli.~Podano samowar; Szuman
28 II,13| Mówił mi o tym Rzecki i pozwoli pani, że postaram się o
29 II,17| że testamentu obalić nie pozwoli, ale to jeszcze nic... Bo
30 II,17| liczby owych błędów, to pozwoli pani, ażebym miał własna
|