Tom,  Rozdzial

 1  I,2 |     głupstwo całe życie, którego początku nie pamiętamy, a końca nie
 2  I,4 | przypomnieć - odezwał się - że z początku pisywałem listy bardzo życzliwe,
 3  I,6 |   zapytana - że pani Karolowa na początku listu najtrafniej osądziła
 4  I,10|          z niego. Cofnąłem się z początku wolno, później biegiem,
 5  I,10|  silniejszy teraz, aniżeli był z początku, już nie robił na mnie wrażenia;
 6  I,10|     nieszczęśliwa polityka!...~Z początku uczty wszystko odbywało
 7  I,17|    których spis znajdował się na początku. ~"Aha! - mówił - list mojej
 8  I,18|          w pierwszym rzędzie. ~Z początku patrzył tylko na prawą dziurkę
 9  I,18|       widowisko. ~Gra artystów z początku nie obchodziła go, oglądał
10 II,1 |      kocha i... my wszyscy... ~Z początku dziwiłem się niespodzianej
11 II,5 |     które już przeszło. ~Baron z początku robił ceremonie i chciał
12 II,6 |   pasieki. ~- I dobrze wam? ~- Z początku to ckliło mi się bez roboty,
13 II,8 |        patrząc na powóz, który z początku oddalał się, potem skręcił
14 II,8 |     baron strasznie zmieniony. Z początku śmiał się i dowcipkował,
15 II,9 |          być u pani Stawskiej. Z początku myślałem nawet, że całą
16 II,10|       dowiedziała się o lalce, z początku nie chciała jej pokazać,
17 II,10|     głowę od tułowia. Helenka, z początku zdziwiona, przypatrywała
18 II,11|   przychodził jak najczęściej, z początku ze mną, później beze mnie.~
19 II,12|    wykonywał swój chytry plan. z początku mówił jej, że panna Łęcka
20 II,13|       ani tak, ani owak. Nawet z początku to śmiałem się z niej i
21 II,13|     niczym diabeł."~Tymczasem na początku świętego postu zesłał Pan
22 II,16|        stało? dlaczego wrócił? z początku wahał się, a potem powiedział,
23 II,17|         Był to bezimienny ból, z początku bardzo mały, który szybko
24 II,17|    mężczyzny... Obraz ten miał z początku słaby blask fosforycznego
25 II,17|         się, co z nimi zrobić.~Z początku wcale o nich nie myślał,
26 II,17|          was słychać?~Węgiełek z początku przypatrywał mu się z miną
27 II,17|     Węgiełek drżał z gniewu.~- Z początku, wielmożny panie, jakeśmy
28 II,17|    słyszał siedzieć w mieście na początku sierpnia?... O, basta, mój
29 II,17|         nas bywa, co parę dni. Z początku bawił mnie rozmową o mostach
30 II,19|         i został tylko dymnik. Z początku był on wielki jak talerz,