Tom,  Rozdzial

 1  I,5 |        że wówczas znowu będzie mogła wybierać. Tym razem już
 2  I,6 | kłopotach. Odebrać je będziesz mogła, kiedy zechcesz, a w razie
 3  I,6 |      słów...~Panna Izabela nie mogła wątpić o jej niewinności;
 4  I,7 |        nie przypuszczał, ażeby mogła mi być tak dalece obojętną...
 5  I,11|     dla mnie?... Gdyby chociaż mogła być moim pomocnikiem, jeszcze
 6  I,11|  gdzieżby ona dla laboratorium mogła opuścić salon!... Ma rację,
 7  I,14|  śmierć i życie, wyjść z niego mogła tylko do grobu, ale z każdym
 8  I,14|     gardziła ludźmi; pojąć nie mogła, ażeby kobietę, tak jak
 9  I,14|    dojeżdżając do rogatek, nie mogła sobie tego darować.~"Jak
10  I,15|     gdyby więc ta pani w ogóle mogła kogoś kochać, to nasuwa
11  I,16|     powiernikiem; z nim będzie mogła rozmawiać o Rossim. ~Po
12 II,1 |   Zresztą, nie sądziłem, ażeby mogła wyrabiać z człowiekiem podobne
13 II,3 |    mimo woli powstał z fotelu. Mogła mieć około czterdziestu
14 II,4 |       wątpił, że panna Izabela mogła oczarować go; miała przecież
15 II,4 |     wysokiego urodzenia, która mogła stać się nagrodą nie rozumu,
16 II,5 |     podobna, ażeby młoda panna mogła zakochać się w takiej mumii?
17 II,5 |         myślał - młoda kobieta mogła zakochać się w baronie,
18 II,6 |   bakier, że pani Wąsowska nie mogła pohamować nadmiaru wesołości,
19 II,7 |    jednak żyła na świecie, nie mogła pozwolić na to, ażeby jaki
20 II,10|      bardzo szczęśliwa, gdybym mogła kupić jej taką lalkę...~
21 II,10|     wie, czy kiedykolwiek będę mogła sprawić jej tyle szczęścia,
22 II,10|         a dopiero wtedy będzie mogła rozpaczać, ale nie żadna
23 II,10|        i cała postawa istotnie mogła przerazić nawet zdrowego
24 II,12|        panna Izabela nigdy nie mogła się dowiedzieć. Tylko przy
25 II,12|      spojrzał.~Od tej pory nie mogła ukryć zakłopotania, ile
26 II,13|       to tylko Molinariego~Nie mogła zasnąć, w sercu jej walczyły
27 II,13|   Prawie. Jest to rzecz, która mogła mnie wyciągnąć z kraju,
28 II,15|       rzeczą, za pomocą której mogła zdobyć sobie byt materialny,
29 II,17|        jakżeby polska szlachta mogła obejść się bez Żyda...~-
30 II,19|    panna Izabela...~- Tak, ona mogła go uspokoić. Mając szczęście