Tom,  Rozdzial

 1  I,2 |          za porcelanę.~Pan Ignacy mocniej zasadził binokle i podniósł
 2  I,2 |  sklepowych interesów, czuł coraz mocniej potrzebę wymiany myśli.
 3  I,5 |       ojca.~Ojciec milczał, tylko mocniej przycisnął jej ramię.~-
 4  I,10|   południowi, kłębiła się jeszcze mocniej i była bardzo pogięta. Gdzie
 5  I,12|      Takich rzeczy - wołał, coraz mocniej podnosząc głos - nie zapomina
 6  I,13|         myślami, które go jeszcze mocniej opanowały po odejściu gościa.~"
 7  I,14|        rokiem, a nawet miesiącem, mocniej gardziła ludźmi; pojąć nie
 8  I,16|         przestraszyła się jeszcze mocniej. ~- Nie tak wiele. Do mnie
 9  I,17|      aksamitnego sprzętu, jeszcze mocniej zawstydzona. Powieki szybko
10  I,17|      dodała rumieniąc się jeszcze mocniej. - Rossiego nie widział
11  I,19|           Izabela zarumieniła się mocniej niż poprzednio i spuściła
12 II,1 |           się... ~Wiatr dął coraz mocniej; miałem pełne oczy piasku.~-
13 II,1 |        doktór wciąż prawił, coraz mocniej rozgorączkowany, coraz gwałtowniej
14 II,2 |       człowiek huśtając się coraz mocniej w stronę podwórka: - Społeczeństwo,
15 II,2 |     Stawska rumieniąc się jeszcze mocniej. Jej matka aż drgnęła na
16 II,3 |   pomyślał. ~Zamknął oczy jeszcze mocniej i począł huśtać się na materacu;
17 II,3 | odsuwające go od Warszawy i coraz mocniej przykuwające do Paryża.~
18 II,7 |         mną nie krępuje - rzekła, mocniej niż zwykle zaczerwieniona,
19 II,8 |      odparła panna Izabela, coraz mocniej zmieszana. ~- Dziękuję pani.
20 II,9 |      ścisnął mnie za rękę jeszcze mocniej, o ile taki zdechlak może
21 II,9 |         tylko rumieniła się coraz mocniej i stawała się coraz poważniejszą,
22 II,9 |        bardziej wytarte, a zarost mocniej zjedzony przez mole niż
23 II,10|            Stach uczuł to jeszcze mocniej, bo odpowiedział twardym
24 II,10|        wymową; drugi miał jeszcze mocniej wytarty mundur, kolorowy
25 II,12|          myślał książę, ale coraz mocniej dziwił się zuchwalstwu dorobkiewicza.~
26 II,12|      odparła panna Izabela, coraz mocniej zdziwiona.~- Powiedziała
27 II,13|      doktór gorączkując się coraz mocniej. - Weź pan rodzinę Łęckich,
28 II,13|          zaczerwienił się jeszcze mocniej i pocałował Wokulskiego
29 II,17|        budowle, targi, muzea, tym mocniej zacierała się sylwetka kobiety
30 II,19|        Szuman zdziwił się jeszcze mocniej.~- Co ja na to?... - powtórzył. -