Tom,  Rozdzial

 1  I,3 |     wojennej u Anglików! Ale o to mniejsza. W tej bowiem pisaninie
 2  I,5 |     szepnęła panna Izabela. - Ale mniejsza o nią... Na pokrycie paru
 3  I,8 |           ja to czytał, gdzie?... Mniejsza o to."~Zatrzymał się w połowie
 4  I,8 |  bezimienny. O co?... na kogo?... mniejsza. Dosyć, że ktoś za to zapłaci,
 5  I,9 |           idąc w stronę sklepu. - Mniejsza o skandal, ale co, u diabła,
 6  I,11| człowiekiem... Podłe, ale miłe... Mniejsza o nie! A tymczasem gdy raz
 7  I,14|           zapomina, kim jest. Ale mniejsza, jeżeli za parę grzecznych
 8  I,17|       szeroko otwierając oczy. ~- Mniejsza o to. Dziś dopiero widzę,
 9  I,17|  letkiewiczem ciężka sprawa...Ale mniejsza o to, spróbuję... On przeprosił
10  I,17|      swojemu eks-przeciwnikowi. ~"Mniejsza o to - pocieszał się. -
11  I,19|        pannie siedzisz w sklepie, mniejsza: dziury nie będzie. Ale
12  I,19|           pański dom? o tona dziś mniejsza. Że zaś pana nie oszukał -
13  I,19|     przywiązany do nas... Zresztą mniejsza z tym - dodała po chwili. -
14 II,2 |          kiedy o niej pomyślę. ~- Mniejsza o komorne - rzekła. ~- Bardzo
15 II,2 |          Wirski kłaniając się. ~- Mniejsza o pretensje gospodarza...
16 II,2 |  poczytałbym za genialną. Zresztą mniejsza o jej nazwę. Dość, że było
17 II,3 |         myśli Wokulski. ~- O mnie mniejsza - ciągnie dalej Suzin. -
18 II,3 |      zupełnie kim innym. Ale o to mniejsza. Chwilowo znalazłam się
19 II,4 |  podobnego dla marynarki. Zresztą mniejsza... Dla pana mam coś innego... ~-
20 II,5 |    wąsikami szpakowatymi, jeszcze mniejszą bródką prawie siwą i dobrze
21 II,8 |         samym... Ale ja mówię, że mniejsza, dlaczego jest szczęśliwy,
22 II,11|            Ale o cóż to chodzi?~- Mniejsza, o co mnie chodzi, ale słyszałem,
23 II,13|          okręty napowietrzne. Ale mniejsza o nie... Oddając go pani,
24 II,17|       pieniędzmi! - odparł. - Ale mniejsza... Z tego widzę, że Szuman
25 II,17|      gorzkie... bardzo okrutne... Mniejsza jednak... Rozumiem pański
26 II,17|            zdziwił się Ochocki.~- Mniejsza!... Przypuść pan, że upadła
27 II,17|   wybuchnęła pani Wąsowska. - Ale mniejsza...~Powiedz mi pan jednak,
28 II,17|   zaprosiłam pana na wieś?... Ale mniejsza, policzę to na karb pańskiej
29 II,19|  przyjaciela...~- Otóż to!... Ale mniejsza; przypuśćmy, że w tym razie
30 II,19|               Przecież widzę...~- Mniejsza!. - odparł Rzecki. - Czyby